Koud en Nat

En dan bedoel ik niet in Gambia, maar in Nederland. Ik sta zondagmorgen in een druilerig weertje te wachten op de trein naar mijn woonplaats. De laatste dagen in Gambia waren in een vloek en zucht voorbij. Ook daar was het langzaamaan wel iets aan het kouder worden (met name 's nachts) maar in Farafenni bijv. leek het net of je in een warme föhn rondreed. Ondanks dat, zie ik daar toch wel iemand met over zijn shirt een bodywarmer.

In Farafenni hebben Alhagie en ik het project eens bekeken en geïnventariseerd wat er allemaal nog nodig was aan hardware en netwerk voorzieningen. Dat moest in een heel rap tempo; in slechts 3 kwartier, met daaropvolgend, een lunch naar binnen zien te werken in een ander kwartier. We hadden iets van 3 uur nodig om er te komen (incl. overtocht met de veerpont). Maar moesten direct weer weg, anders zouden we de pont/boot richting de overkant terug, via Barra en Banjul niet meer op tijd halen.

We gaan via de northbank terug (we waren via de southbank gekomen) en halen het net …. niet.
De gewone veerboot gaat niet meer en we moesten daarom met alweer zo'n gammele small boat; de laatste die nog zou vertrekken. Ik heb trouwens nog nooit de veerboot hier gepakt, dat neemt nl. aanzienlijk meer tijd.

Dr. Sowe die in Farafenni achterbleef, had nog nooit een small boat gebruikt en kon zich er niets bij voorstellen dat ik dit altijd wel gedaan had. Iemand die en naar Casamance ging (zit nog steeds vol met gevaarlijke rebellen volgens Gambianen, die daar nog nooit geweest zijn) en die small boats nam, moest wel een beetje levensmoe zijn volgens hem.

Een beetje gelijk heeft ie wel, in ieder geval met betrekking tot die small boats; er gebeurt nog wel eens een ongeluk mee. Dus toen we goed en wel 200 meter uit de kant waren, hield de motor er mee op. Na veel gemier en verder afdrijven richting oceaan, sprong iemand overboord om een kabel op te halen. Intussen waren er wat mensen in paniek geraakt, of begonnen te bidden. Een dame achter mij, die ging staan om een andere boot vanaf te kant te gaan regelen, liet hem flink deinen.

Na een tijdje wachten zien we het mannetje van de kabel weer terug zwemmen, 1 hand boven water met daarin een bougie kabel die niet nat mocht worden, het zwemmen ging nu een stuk trager. Uiteindelijk krijgen ze de motor weer aan de praat en in het pikke donker halen we de overkant.

Volgende dag, nog wat laatste eindjes aan elkaar knopen in het College in Brikama en daarna gaan we shoppen. Dat wil zeggen, we gaan kijken wat alle prijzen zijn van de hardware en wat er hier verkrijgbaar is. De geldstromen voor het project komen nl. uit Europa, maar wat van de hardware wordt in Gambia aangeschaft. Mocht het stuk gaan, dan moet het ook meteen kunnen worden omgeruild. Dr. Sowe wil het geheel nog voor het einde van de week hebben, dus wordt het nachtwerk voor zowel Alhagie als ik, om 4 uur 's nachts is alles rond en wordt het door gestuurd.

We hebben nu een 4e malaria geval, Fou is nu ziek. Het lijkt erop dat zij het snelst weer beter wordt, ze heeft van nature een sterk lichaam en ook nu was heel snel geconstateerd dat het malaria was. De snelheid van handelen als malaria wordt vermoed, geeft meestal de doorslag. Mits je natuurlijk niet malaria tropica oploopt; dat is evt. zelfs dodelijk ondanks alle snelheid van handelen en goede ziekenhuiszorg van dien.

De enige 2 in ons huishouden die het (nog) niet hebben zijn Modu en ik. Waarschijnlijk ben ik wel besmet geraakt, maar houdt de malarone het buiten. Ik moet alleen een weekje stug doorgaan met op tijd slikken van de roze pilletjes.

Groeten Gerrit en Jabou