Koud hier.

Vanmorgen heel vroeg geland hier in Nederland, best wel koud, maar gelukkig vroor het niet. Tijdens de reis zat ik naast Eefje en Kemo, die op het laatste moment deze vlucht ook namen. Kemo die net aan 2 jaar is, sliep lekker rustig overal doorheen. Eefje ken ik nog van mijn tijd in Tanji, al jaren geleden. Zelf slaap ik bijna nooit op de nachtvluchten, mijn nek gaat bijna acuut op slot na een tijdje proberen, ook met een nekkussentje erbij wil het niet. Daarbij ligt het nekkussentje nou in ons bed, Jabou vond het ook wel een fijn ding.

Erik is nog een halve zaterdag bij ons thuis geweest, alvorens dezelfde avond weer te vertrekken. Dabo liet een flinke steek vallen door veel te laat aan te komen, terwijl hij wist dat we ook nog eens om zouden moeten rijden, vanwege dat er een program aan de gang was. Dat program wordt dan voor de grote moskee in Sukuta gehouden, waarbij de hele doorgaande weg in beslag wordt genomen met stoelen. Je moet dan kruip-door-sluip-door eromheen, of je rijd verder om, via de turntable dat laatste deed hij dan ook.

Erik kwam uiteindelijk nog op tijd en zonder mankeren door de douane. De 2 weken van samenwerken ging wat ons betreft, helemaal goed en is ook wel voor herhaling vatbaar. Het is nu meer afwachten hoe een eventuele sponsoring van de grond komt. Wij techneuten schijnen nl. notoir slecht te zijn in het binnenharken van sponsorgelden, ik tenminste wel.

Nadat ik weer terug was uit Casamance wat kleine huishoudelijke zaken recht getrokken zowel thuis, als ook bij Anna en wat klein grut op het College. Maar niet nadat ik zowat de hele maandag ook bij het toilet in de buurt moest blijven, het zal iets van een buikgriep geweest zijn.

Gideon weet zich op het College prima te redden, hij heeft mooie grafieken en voorstellen al klaar liggen om de plannen te ondersteunen inzake het netwerk en protocollen. Ook is er een team vanuit Zambia, als externals, bezig te inventariseren wat er nu allemaal nodig is, zowel hardwarematig als ook het technisch kunnen, van de It-crew wordt gerapporteerd. Rapport gaat naar het ministerie en wellicht komt er nu voldoende geld vrij, om daadwerkelijk het roer flink om te gooien.

Want met telkens geldgebrek, schades door bijv. blikseminslagen en vertrek van allerlei mensen, bleef het altijd een beetje bij pappen en nathouden. Gideon heeft het team deskundig te woord gestaan en ook al tal van machine problemen opgelost. Dat is voor mij ook wel eens leuk vertrekken, zonder het gevoel te hebben, dat er meteen weer van alles omvalt.

Thuis de deur en de deurpost van onze slaapkamer deur maar zo goed mogelijk hersteld met kneedbaar hout. Toen Jabou terug kwam van de Casamance ging het slot niet meer open en heeft een timmerman met flink wat kracht de zaak uit de sponning gehamerd. Kennelijk had 1 van onze nieuwsgierige neefjes het slot te ver gemanipuleerd en was er iets aan beschadigd.

Matti heeft nl.op ons huis gepast en daar horen ook 3 neefjes bij, 2 daarvan staan bekend als zijnde degar boppe (=eigenwijs) gecombineerd met een zeker talent tot vernietigen. Voor de rest valt de schade aan het huis wel mee. Zelfs de opblaasmatras doet het nog, Fou is daar met name erg zuinig op en heeft hem telkens na gebruik opgeborgen. Van mijn fiets was de bel verdwenen en waren beide versnellingskabels eruitgeklikt. Ermee rijden konden ze niet, hij staat thuis ook altijd op slot.

Ga ik zo straks maar eens proberen een aan mij gedoneerde smartphone te activeren om via whatsapp met Jabou te kunnen communiceren, bellen op welke manier dan ook, is heel erg duur. Jabou heeft een oudere smartphone van een vriend van ons in gebruik. Ze herkent nu wat korte woordjes, de rest dat doet ze samen met Fou. Misschien leert ze op deze manier nog een beetje lezen en schrijven.

Groeten Gerrit en Jabou