Toerist(en)
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
25 Maart 2013 | Gambia, Sanchaba
Afgelopen week voor het eerst sinds 8 maanden weer auto gereden hier in Gambia. Dit, omdat mijn moeder en broer een weekje in Gambia waren, deels om de toerist uit te hangen en deels om hun Afrikaanse deel van de familie eens te ontmoeten. Gelukkig had ik ditmaal wat betrouwbaardere auto's mee dan vorige keer, met maar minimale probleempjes. En ze stonden niet aangemerkt als commercieel voertuig, dat scheelt weer een hoop praat werk bij controles. (Ik moest wel een keertje wisselen van voertuig, want de andere moest naar Dakar)
Voor mijn moeder was het best wel spannend, ze heeft een tijdlang een ernstige vorm van zonne allergie gehad, waardoor ze zelfs in Nederland na tien uur 's ochtends niet de deur meer uit kon, zonder ernstig te verbranden. Na flink wat licht therapie in de winter, gedurende meerdere jaren, lijkt het probleem te zijn verdwenen, maar ze moet blijven oppassen. Dus hadden we een paraplu en een omslagdoek geregeld, en had ze zelf een arsenaal smeersels en evt. prednison mee, gelukkig was het ditmaal te doen voor haar.
In de week dat ze hier waren, heeft ma, Jabou een beetje wegwijs gemaakt op de naaimachine en weet Jabou nu, hoe hutspot en onze rijstebrij wordt gemaakt. (Hebben we getest op flink wat Gambianen, die het erg lekker vonden, hun chakrie lijkt erg veel op onze rijstepap, minus de rozijnen) Ma heeft geleerd hoe wonjo wordt gemaakt en heeft handenvol hibiscus bladeren meegenomen, om het thuis ook te kunnen maken.
Mijn moeder en mijn broer zijn nou niet de typische toeristen, die alle dingen willen zien, die je eigenlijk zou moeten zien. Dus de geijkte dingetjes waren zo gepiept, snakefarm, Abuko park, wat (betere) craftmarkets. Maar de eigenlijk hoogte punten waren meer; samen met Jabou vis kopen in Tanji, vrienden op hun compounds bezoeken, bezoekje aan Claudette, die hier een soort van fabriekje heeft, waar oa. lekkere jam, thee, cosmetische producten en meer worden gemaakt.
Ma maakt nl. zelf ook graag jam van allerhande bessen etc. Ik kon tijdens hun rondleiding meteen aan de slag, om een vervelend laptopje tot de orde te roepen. Betaling in natura, dus meteen de laatste cocos mix meegenomen, die in no-time op onze compound werd gedecimeerd.
We zijn nog op Jabou's oude compound geweest waar haar vader, wat small mums broers/zussen halfbroers/zussen en alle kinderen wonen. Jabou's vader was na de laatste beroerte en een opname in het ziekenhuis weer op de been en aanspreekbaar. Trots werd ook de jongste aanwinst bij ma gedeponeerd, die naar haar was vernoemd, moest bijna direct weer worden ingeleverd bij Jabou's zus, vanwege onbedaarlijk huilen.
Op vrijdag een gemeenschappelijke maaltijd gehad die Jabou samen met Sekou had gekookt in Metsje's huis. Er was in totaal een mannetje/vrouwtje of 15 en er was nog over om mee te geven aan anderen. Het was een gezellige boel en een mix van Nederlanders en Gambianen. Eriks moeder en een vriendin waren er ook, die hadden we al eerder ontmoet en toen had me ze herkend van een foto die Erik had gemaakt van vorig jaar. We zaten afgelopen week net ergens te eten, toen ze kwamen aangewandeld. Ze zijn hier een paar dagen langer dan mijn moeder en broer.
De laatste dag zijn we in Tumani Tenda geweest waar Harrïet woont. Vorig jaar ben ik daar een aantal dagen geweest om het schooltje te voorzien van software en om wat andere probleempjes op te lossen. Ik vind het een heel leuk dorpje het ligt een beetje up-country aan de rivier en heeft een soort van campement/lodge waarvan de opbrengst ten goede komt aan de lokale bevolking.
Er is een vrouwentuin en een grote gemeenschappelijke tuin, de solar installatie gekoppeld aan een borehole pump, werkt ook naar behoren. Er hangt een fijne sfeer en ik hoor hier geen kinderen steeds toebab, toebab blèren. We hadden nog geluk, er werd gedanst bij de rivier, vanwege een boom aanplant, geschonken naar aanleiding van iemands verjaardag.
Bij Harrïet thuis een lekkere lunch gehad, van een gerecht dat ik tot op heden in al die jaren nog nooit had gegeten, een variant op domoda, erg lekker. Op de terugweg nog houtskool ingeslagen, dat hier bijna 75 procent goedkoper is. Helaas was het nog geen honing tijd en waren we te vroeg voor de speciale soort mango's die hier waren en was de zure melk waar Fula's erg gek op zijn, ook op. Maar binnenkort wil ik hier weer naar toe, oa. omdat ik hier voor weinig, een traditionele kano kan huren om te gaan vissen.
Op de valreep (we zouden net naar onze afscheid maaltijd gaan) werd ik nog gebeld door Sira. Ze had nog een mooie ketting, die mijn moeder had gezien bij mdm Ndow (head of school van het Gambia College) geregeld, of ik die nog wilde komen halen. Bleek dat ze nog steeds aan het werk was (7 uur 's avonds op zaterdag) op het kantoor van de College. Ze had erg haar best gedaan om hem te bemachtigen (mdm Ndow had in haar persoonlijke bezittingen nog iets dergelijks gevonden, want dit was geen craftmarket spul) dus, meteen maar naar Brikama.
Nu vind ik in het donker rijden hier in Gambia verre van prettig en doe ik het ook alleen maar als het op bekend terrein is, maar als het even kan, liever niet. De weg naar Brikama door Busumbala en Farato is echt anders, dan het stukje dat ik afgelopen week van hotel, naar eettentjes, of ons huis had gereden. Deze avond had ik ook op een haar na, de auto wel 2 keer in de prak gereden, de wegkant loopt hier veel abrupter af en taxi's en bush-taxi's stoppen gewoon pal voor je neus, zonder richting aan te geven, of zonder remlichten, of zelfs geheel zonder verlichting. Ik kon ze ternauwernood ontwijken.
De ketting, die inderdaad in de stijl en kleur was die ma had gezien, bij Sira afgehaald en als dank voor de moeite een leuk manicure dingetje aan haar gegeven en de belofte haar telefoon, die in onderdelen en met uitpuilende ingewanden zijn dienst nog doet, te gaan fatsoeneren. Mdm Ndow woont redelijk bij ons in de buurt en wordt verwacht voor een maaltijd. Zulke dingen met geld te gaan afhandelen, is een belediging, maar de moeite die ervoor wordt genomen, valt altijd wel te waarderen op deze manier.
Ma en broer zijn intussen thuis en ik hoop deze week eindelijk eens een begin te kunnen maken,met alle achterstallige klusjes (van mezelf en anderen, vooral van anderen)
Groeten Gerrit
Voor mijn moeder was het best wel spannend, ze heeft een tijdlang een ernstige vorm van zonne allergie gehad, waardoor ze zelfs in Nederland na tien uur 's ochtends niet de deur meer uit kon, zonder ernstig te verbranden. Na flink wat licht therapie in de winter, gedurende meerdere jaren, lijkt het probleem te zijn verdwenen, maar ze moet blijven oppassen. Dus hadden we een paraplu en een omslagdoek geregeld, en had ze zelf een arsenaal smeersels en evt. prednison mee, gelukkig was het ditmaal te doen voor haar.
In de week dat ze hier waren, heeft ma, Jabou een beetje wegwijs gemaakt op de naaimachine en weet Jabou nu, hoe hutspot en onze rijstebrij wordt gemaakt. (Hebben we getest op flink wat Gambianen, die het erg lekker vonden, hun chakrie lijkt erg veel op onze rijstepap, minus de rozijnen) Ma heeft geleerd hoe wonjo wordt gemaakt en heeft handenvol hibiscus bladeren meegenomen, om het thuis ook te kunnen maken.
Mijn moeder en mijn broer zijn nou niet de typische toeristen, die alle dingen willen zien, die je eigenlijk zou moeten zien. Dus de geijkte dingetjes waren zo gepiept, snakefarm, Abuko park, wat (betere) craftmarkets. Maar de eigenlijk hoogte punten waren meer; samen met Jabou vis kopen in Tanji, vrienden op hun compounds bezoeken, bezoekje aan Claudette, die hier een soort van fabriekje heeft, waar oa. lekkere jam, thee, cosmetische producten en meer worden gemaakt.
Ma maakt nl. zelf ook graag jam van allerhande bessen etc. Ik kon tijdens hun rondleiding meteen aan de slag, om een vervelend laptopje tot de orde te roepen. Betaling in natura, dus meteen de laatste cocos mix meegenomen, die in no-time op onze compound werd gedecimeerd.
We zijn nog op Jabou's oude compound geweest waar haar vader, wat small mums broers/zussen halfbroers/zussen en alle kinderen wonen. Jabou's vader was na de laatste beroerte en een opname in het ziekenhuis weer op de been en aanspreekbaar. Trots werd ook de jongste aanwinst bij ma gedeponeerd, die naar haar was vernoemd, moest bijna direct weer worden ingeleverd bij Jabou's zus, vanwege onbedaarlijk huilen.
Op vrijdag een gemeenschappelijke maaltijd gehad die Jabou samen met Sekou had gekookt in Metsje's huis. Er was in totaal een mannetje/vrouwtje of 15 en er was nog over om mee te geven aan anderen. Het was een gezellige boel en een mix van Nederlanders en Gambianen. Eriks moeder en een vriendin waren er ook, die hadden we al eerder ontmoet en toen had me ze herkend van een foto die Erik had gemaakt van vorig jaar. We zaten afgelopen week net ergens te eten, toen ze kwamen aangewandeld. Ze zijn hier een paar dagen langer dan mijn moeder en broer.
De laatste dag zijn we in Tumani Tenda geweest waar Harrïet woont. Vorig jaar ben ik daar een aantal dagen geweest om het schooltje te voorzien van software en om wat andere probleempjes op te lossen. Ik vind het een heel leuk dorpje het ligt een beetje up-country aan de rivier en heeft een soort van campement/lodge waarvan de opbrengst ten goede komt aan de lokale bevolking.
Er is een vrouwentuin en een grote gemeenschappelijke tuin, de solar installatie gekoppeld aan een borehole pump, werkt ook naar behoren. Er hangt een fijne sfeer en ik hoor hier geen kinderen steeds toebab, toebab blèren. We hadden nog geluk, er werd gedanst bij de rivier, vanwege een boom aanplant, geschonken naar aanleiding van iemands verjaardag.
Bij Harrïet thuis een lekkere lunch gehad, van een gerecht dat ik tot op heden in al die jaren nog nooit had gegeten, een variant op domoda, erg lekker. Op de terugweg nog houtskool ingeslagen, dat hier bijna 75 procent goedkoper is. Helaas was het nog geen honing tijd en waren we te vroeg voor de speciale soort mango's die hier waren en was de zure melk waar Fula's erg gek op zijn, ook op. Maar binnenkort wil ik hier weer naar toe, oa. omdat ik hier voor weinig, een traditionele kano kan huren om te gaan vissen.
Op de valreep (we zouden net naar onze afscheid maaltijd gaan) werd ik nog gebeld door Sira. Ze had nog een mooie ketting, die mijn moeder had gezien bij mdm Ndow (head of school van het Gambia College) geregeld, of ik die nog wilde komen halen. Bleek dat ze nog steeds aan het werk was (7 uur 's avonds op zaterdag) op het kantoor van de College. Ze had erg haar best gedaan om hem te bemachtigen (mdm Ndow had in haar persoonlijke bezittingen nog iets dergelijks gevonden, want dit was geen craftmarket spul) dus, meteen maar naar Brikama.
Nu vind ik in het donker rijden hier in Gambia verre van prettig en doe ik het ook alleen maar als het op bekend terrein is, maar als het even kan, liever niet. De weg naar Brikama door Busumbala en Farato is echt anders, dan het stukje dat ik afgelopen week van hotel, naar eettentjes, of ons huis had gereden. Deze avond had ik ook op een haar na, de auto wel 2 keer in de prak gereden, de wegkant loopt hier veel abrupter af en taxi's en bush-taxi's stoppen gewoon pal voor je neus, zonder richting aan te geven, of zonder remlichten, of zelfs geheel zonder verlichting. Ik kon ze ternauwernood ontwijken.
De ketting, die inderdaad in de stijl en kleur was die ma had gezien, bij Sira afgehaald en als dank voor de moeite een leuk manicure dingetje aan haar gegeven en de belofte haar telefoon, die in onderdelen en met uitpuilende ingewanden zijn dienst nog doet, te gaan fatsoeneren. Mdm Ndow woont redelijk bij ons in de buurt en wordt verwacht voor een maaltijd. Zulke dingen met geld te gaan afhandelen, is een belediging, maar de moeite die ervoor wordt genomen, valt altijd wel te waarderen op deze manier.
Ma en broer zijn intussen thuis en ik hoop deze week eindelijk eens een begin te kunnen maken,met alle achterstallige klusjes (van mezelf en anderen, vooral van anderen)
Groeten Gerrit
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
