Rabba Rabba
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
19 Oktober 2014 | Gambia, Sanchaba
Jabou is bezig wat nevenactiviteiten te ontplooien, om onze karige financiële situatie wat te verbeteren. Ze heeft van een vroegere buurman uit Kololi Taban een golfplaten verkoop hokje gekregen. Dat is intussen met wat hemelsblauwe verf en wat opschriften omgetoverd in een mini afhaal restaurant. Er worden lunches en diners aan de man/vrouw gebracht en wat lokale drankjes, alles zelf gemaakt.
Tijdens de voorbereidingen en proefdraaien, komt ze iemand tegen die zegt; ”hee, ik geloof dat ik je man hier ergens heb zien rondfietsen, is hij weer terug?” Op het bevestigende antwoord, wordt daarop gezegd, dat mocht zij met een toubab zijn getrouwd, dat ze het er eens lekker van ging nemen. De hele dag een beetje luieren, shoppen en zorgen dat je jezelf kogelrond eet, nee Jabou was in haar optiek duidelijk nogal dom bezig. Dat we de centen gewoon goed kunnen gebruiken wordt domweg niet geloofd.
Zusje Matti helpt ook mee en deelt in de winst, ze had vorig jaar eventjes een leuke baan in Coco Ocean (duur hotel), maar na het toeristen seizoen, neemt men niets meer aan, vanwege te weinig toeristen nu. Ze heeft niet het kooktalent van Jabou, gelukkig weten de klanten dat Jabou het eten verzorgd. De klanten zijn voornamelijk taxichauffeurs uit de buurt, die daar hun stekje hebben en die deels ook nog eens familie zijn.
Af en toe zit ik er ook en bezie alle diverse klanten eens, met sommigen maak ik een praatje. Het is net of je in een televisie woont. Sommige grappen gaan in de trant van, dat de klant, Jabou ook al had uitgezocht als vrouw en dat ze met mij helemaal geen rekening hadden gehouden. Eén klant wordt Nonsense of mr. Nonsense genoemd; in plaats van de uitputtende reeks beleefdheden uit te spreken, komt ie altijd binnengestapt en roept keihard nonsense.
De Nigeriaanse illegale dvd verkoper, probeert net als ik wat Wolof te spreken. Hij had altijd verteld, dat mocht Jabou met een toubab zijn getrouwd dat die wel heel erg njow (lelijk) moest zijn. Omdat ik die Nigeriaanse theater filmpjes echt drie keer niks vind en ik ook wat broken spreek (op the Gambia College zitten ook wat Naija Boys) wordt het een grappige woordenstrijd, die niemand wint, het schijnt wel goed te zijn voor de verkoop, want het trekt mensen aan.
Eén keer komt er iemand die netjes begint te praten tegen Jabou, plichtplegingen, begroetingen wat keuvelarij. Ineens hoor ik toch duidelijk wat minder net Wolof voorbij komen, doorspekt met Engelse krachttermen (door beiden uitgesproken). Als de man weg is vraag ik Jabou wat dat nou weer was. Het blijkt een oud gebruik te zijn; ze zijn van dezelfde stam en ook nog eens familie. Om eventuele conflicten voor te zijn, is dit geoorloofd, het is ook niet echt gemeend en toen hij wegging, werd er weer vriendelijk gegroet.
Een andere manier om het inkomen wat op te krikken wordt ook in gang gezet. Daarbij is dan een neef van de Senegalese kant van de familie betrokken. We hebben al een tijdje een naaimachine, maar ondanks wat lessen van mijn moeder, blijkt Jabou daar nou niets mee te kunnen. Onze neef was zijn baantje kwijt en gaat met onze machine aan de slag. Naaimachine blijft ons eigendom en omdat we ook in een tafel en wat ander klein materiaal investeren, wordt de winst gedeeld met Jabou.
Het ontplooien van dit soort kleine activiteiten wordt rabba rabba genoemd, men probeert op allerlei manieren toch wat extra centen te verdienen.
Laatste week was ik weer wat meer actief op het Gambia College. De servers die ik vorige keer had opgezet cq. voor reserve had achter gelaten waren defect, de hele toko draaide nu op een heel oud smoothwall servertje, waar de koel ventilator bovenop de processor al draaiend stond te dansen (de kunststof clips hadden het begeven)
Ik had net een server hersteld (de andere, daar was het moederbord van vertrokken) en die draaide ongeveer een halve dag, valt de zaak uit vanwege stroomuitval, dat komt vaker voor. We wachten en zowaar binnen een uur komt het weer terug. Wat niet meer terug kwam; de net opgetuigde server, ondanks de ups ertussen bleek zowel het moederbord als de voeding vertrokken. Na overhevelen van wat hardware draait de zaak weer (was binnen een half uurtje gepiept, leve Linux)
Tot mijn verrassing ontmoette ik in de server ruimte, iemand die we hier in het westen zouden classificeren als “nerd” (klinkt negatief, ik bedoel het positief) Hij werkte uit zichzelf al op Linux en was bezig in de diverse programmeertalen, projecten af te werken voor Alhagie Jallow. Dat is voor het eerst in jaren dat ik iemand tegenkwam die zo goed technisch bezig is als hij.
Daarbij is het een sociaal iemand, wel met zijn eigenaardigheden, maar goed die heb ik ook. Hij is een echte freemind; hij wenst alleen aan projecten te werken die hem trekken, geld speelt dan geen echte rol. Iemand die hem een baan aanbood voor een meer dan westers maandloon kreeg nul op rekest, het project stond hem niet aan ging hij niet doen ook.
Ga ik maar eens een ander klusje doen, een laptop van een toubab tot de orde roepen.
Groeten Gerrit en Jabou
Tijdens de voorbereidingen en proefdraaien, komt ze iemand tegen die zegt; ”hee, ik geloof dat ik je man hier ergens heb zien rondfietsen, is hij weer terug?” Op het bevestigende antwoord, wordt daarop gezegd, dat mocht zij met een toubab zijn getrouwd, dat ze het er eens lekker van ging nemen. De hele dag een beetje luieren, shoppen en zorgen dat je jezelf kogelrond eet, nee Jabou was in haar optiek duidelijk nogal dom bezig. Dat we de centen gewoon goed kunnen gebruiken wordt domweg niet geloofd.
Zusje Matti helpt ook mee en deelt in de winst, ze had vorig jaar eventjes een leuke baan in Coco Ocean (duur hotel), maar na het toeristen seizoen, neemt men niets meer aan, vanwege te weinig toeristen nu. Ze heeft niet het kooktalent van Jabou, gelukkig weten de klanten dat Jabou het eten verzorgd. De klanten zijn voornamelijk taxichauffeurs uit de buurt, die daar hun stekje hebben en die deels ook nog eens familie zijn.
Af en toe zit ik er ook en bezie alle diverse klanten eens, met sommigen maak ik een praatje. Het is net of je in een televisie woont. Sommige grappen gaan in de trant van, dat de klant, Jabou ook al had uitgezocht als vrouw en dat ze met mij helemaal geen rekening hadden gehouden. Eén klant wordt Nonsense of mr. Nonsense genoemd; in plaats van de uitputtende reeks beleefdheden uit te spreken, komt ie altijd binnengestapt en roept keihard nonsense.
De Nigeriaanse illegale dvd verkoper, probeert net als ik wat Wolof te spreken. Hij had altijd verteld, dat mocht Jabou met een toubab zijn getrouwd dat die wel heel erg njow (lelijk) moest zijn. Omdat ik die Nigeriaanse theater filmpjes echt drie keer niks vind en ik ook wat broken spreek (op the Gambia College zitten ook wat Naija Boys) wordt het een grappige woordenstrijd, die niemand wint, het schijnt wel goed te zijn voor de verkoop, want het trekt mensen aan.
Eén keer komt er iemand die netjes begint te praten tegen Jabou, plichtplegingen, begroetingen wat keuvelarij. Ineens hoor ik toch duidelijk wat minder net Wolof voorbij komen, doorspekt met Engelse krachttermen (door beiden uitgesproken). Als de man weg is vraag ik Jabou wat dat nou weer was. Het blijkt een oud gebruik te zijn; ze zijn van dezelfde stam en ook nog eens familie. Om eventuele conflicten voor te zijn, is dit geoorloofd, het is ook niet echt gemeend en toen hij wegging, werd er weer vriendelijk gegroet.
Een andere manier om het inkomen wat op te krikken wordt ook in gang gezet. Daarbij is dan een neef van de Senegalese kant van de familie betrokken. We hebben al een tijdje een naaimachine, maar ondanks wat lessen van mijn moeder, blijkt Jabou daar nou niets mee te kunnen. Onze neef was zijn baantje kwijt en gaat met onze machine aan de slag. Naaimachine blijft ons eigendom en omdat we ook in een tafel en wat ander klein materiaal investeren, wordt de winst gedeeld met Jabou.
Het ontplooien van dit soort kleine activiteiten wordt rabba rabba genoemd, men probeert op allerlei manieren toch wat extra centen te verdienen.
Laatste week was ik weer wat meer actief op het Gambia College. De servers die ik vorige keer had opgezet cq. voor reserve had achter gelaten waren defect, de hele toko draaide nu op een heel oud smoothwall servertje, waar de koel ventilator bovenop de processor al draaiend stond te dansen (de kunststof clips hadden het begeven)
Ik had net een server hersteld (de andere, daar was het moederbord van vertrokken) en die draaide ongeveer een halve dag, valt de zaak uit vanwege stroomuitval, dat komt vaker voor. We wachten en zowaar binnen een uur komt het weer terug. Wat niet meer terug kwam; de net opgetuigde server, ondanks de ups ertussen bleek zowel het moederbord als de voeding vertrokken. Na overhevelen van wat hardware draait de zaak weer (was binnen een half uurtje gepiept, leve Linux)
Tot mijn verrassing ontmoette ik in de server ruimte, iemand die we hier in het westen zouden classificeren als “nerd” (klinkt negatief, ik bedoel het positief) Hij werkte uit zichzelf al op Linux en was bezig in de diverse programmeertalen, projecten af te werken voor Alhagie Jallow. Dat is voor het eerst in jaren dat ik iemand tegenkwam die zo goed technisch bezig is als hij.
Daarbij is het een sociaal iemand, wel met zijn eigenaardigheden, maar goed die heb ik ook. Hij is een echte freemind; hij wenst alleen aan projecten te werken die hem trekken, geld speelt dan geen echte rol. Iemand die hem een baan aanbood voor een meer dan westers maandloon kreeg nul op rekest, het project stond hem niet aan ging hij niet doen ook.
Ga ik maar eens een ander klusje doen, een laptop van een toubab tot de orde roepen.
Groeten Gerrit en Jabou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
