Weer thuis

Het laatste blog alweer en nu vanuit Nederland, want daar zit ik sinds 28 Juli weer. De laatste 2 weken gingen in no-time voorbij. We hebben tussen alle „normale“ werkzaamheden, veel tijd moeten vrijmaken voor het bewoonbaar maken van het appartement.

Na een fikse regenbui stond er in diverse kamers een laagje water; men had vergeten siliconen kit tussen de aluminium kozijnen en de wanden te smeren. Een dag later komen ze en smeren zwarte kit op een witte muur; landlord en ik niet happy, het wordt later weer hersteld (zegt men). 2 ramen hebben ze ook gemold en die sluiten helemaal niet meer. Aangezien ik voor langere tijd naar Nederland ga (geld is op, ik moet weer iets zien te genereren), heb ik met 3 betrouwbare, lokale mensen afgesproken dat ze Jabou ondersteunen met de laatste praktische dingen.

Dawda bijvoorbeeld met computer ondersteuning en Skype, Lamin Taxi en Mamadou watchman van Metsje, voor alle andere praktische dingen. Het zijn allemaal Fula’s incl. Jabou, dus dat maakt het automatisch, dat men zich ook verplicht voelt ten op zichtte van elkaar. Daarbij hebben ze zich in alle tijd dat ik ze heb meegemaakt, zeer betrouwbaar en eerlijk getoond. Weliswaar met een Gambiaans sausje (no respect for time), maar als je tussen de regels door oppikt wat ze daadwerkelijk gaan doen of bedoelen, dan is er niets aan hand.

Jabou bijvoorbeeld, zal uit traditie veel te vaak ja zeggen tegen mij, ook al is ze zelf niet happy met de situatie. Daar moet je (ik) een antenne voor ontwikkelen, of wat meer luisteren naar mensen in de directe omgeving. Aangezien een techneut in het algemeen een slecht soort van sociale antenne heeft, probeer ik dat zoveel mogelijk door veel te vragen en te herhalen, af te tasten.

Het huis op zich is lang niet ingericht, we hebben 4 campingstoeltjes, een gasfornuis en (nogal belangrijk) een koel/vrieskast. Laatstgenoemde is een LG die maar 100 watt neemt, het vries gedeelte is net zo groot als het koeldeel. Omdat Jabou weer gaat handelen, naast haar andere werkzaamheden, kan ze mooi de vis en het ijs dat bijv. in de Ramadan erg gewild is, daar goed houden. De gordijnen hangen, 1 bed is compleet en wij moeten het zelf doen met alleen een matras.

Voor Gambianen maakt het allemaal niet zoveel uit; toen het huis nog helemaal leeg was en door de andere dames werd schoongemaakt (11 vrouwen) waren wat matjes, houtskool en een cooker voldoende om te wonen. In een hoekje liggen alle dozen met computeronderdelen en controller kasten die ik normaal repareer voor Gamsolar.

In het begin nam de cashpowermeter onevenredig veel geld voor het beetje stroom dat wij gebruikten; 500 Dalassie voor 3 dagen voor een paar lampjes en een plafond ventilator. Na gebeld te hebben met Nawec, kwam het mannetje, na slechts 3 uurtjes de zaak al inspecteren; hmmm. petje af, dat krijg ik in Nederland nog niet voor elkaar.

Hij concludeerde dat we de bonus cashpower nog aan het consumeren waren en dat als we onze eigen cashpower zouden activeren, dat het normaal zou moeten verlopen. Na wat dagen testen (waarin ik alle lampen voor energiezuinige heb vervangen) lijkt het te kloppen. Niettemin moeten we zuinig zijn; de stroom kosten zijn onlangs van de ene dag op de andere dag met 30% verhoogd.

In het huis gaan Jabou, haar zoontje Mamut van 8 en het aangenomen zoontje Ibufar van 3 wonen. Ook haar small sis Jojo van 17 en haar dochtertje Basin van anderhalf gaan er wonen; de laatste zit in een rottige situatie (gescheiden na een gewelddadig huwelijk) en werd min of meer alleen getolereerd in de andere compound.

Nu kan ze, als Jabou werkt, mooi op de kinderen passen en wat ook goed nieuws is; ze heeft een baan. Ze gaat het trappenhuis schoonmaken en krijgt daar een net loon voor, ze woont dus net naast haar baantje. Nu dat zo is geregeld, is het ook de afspraak dat ze mee gaat betalen in ons huishouden.

Ik ben via via benaderd door Lanix; een internet service provider. Het gesprek zou een soort job interview worden, de ceo Lamin Saidy, nam zelf contact op, om één en ander te regelen. Het gesprek was 3 dagen voor het eind van mijn verblijf in Gambia en kwam voor zowel hem en mij erg positief over. Hun firma is in staat om internet wireless en met voldoende snelheid helemaal tot aan Basse (uiterste oostelijke puntje Gambia) te leveren en men zat met een camera controlesysteem te worstelen.

Lamin heeft heel lang in Engeland gewoond en zich de manier van denken en handelen van Europa eigen gemaakt. Ook is hij zeer technisch opgeleid, universitair niveau, iets dat je zeer zelden aantreft bij ceo’s in het algemeen. Dat zijn namelijk meer managers met niet veel technische skills. Ik hoop in ieder geval dat hier een leuke samenwerking uit voort kan komen, liefst op part-time basis, zodat ik ook al mijn andere projecten kan doen.

Het job interview was na 10 minuutjes al omgebogen tot een consultant van mijn kant, waarin driftig een a-4tje werd vol geklad met aanbevelingen en ideeën. Ook het feit dat er meer naar mijn manier van werken werd gekeken (ik wordt hier beschouwd als een jack of all trades) dan dat ik met papieren loop te zwaaien, vond ik wel opmerkelijk.

Veel „experts“ hier hebben uitstekende papieren (gekocht) maar kunnen weinig tot niets. Ook multitasking is hier niet aan de orde, men is gefocust op slechts één aspect van iets. Het mannetje dat de inkomsten doet, is bijv. niet in staat om ook de uitgaven te doen etc. Afijn, ik hoop er maar het beste van en intussen doe ik mijn consults vanuit Nederland.

Uiteindelijk heb ik het papier dat mij clearance verleent voor het rijden met de groene taxi, netjes ingeleverd bij de Brikama politie. Dank zij het terecht aan mij verleende papiertje was er geen discussie over al dan niet legaal rijden met de auto; het was achteraf tenminste netjes geregeld vond ik. *tekst gewijzigd n.a.v opmerkingen van buitenaf*

Op het Gambia College heb ik afscheid genomen. Men vond het jammer dat ik nu al ging (ik ook wel) en ze vonden dat er daadwerkelijk een positieve verandering had plaats gevonden, ondanks dat ik veel niet heb kunnen doen. Met een aantal mensen houd ik een wat intensiever technisch contact, ik weet nu wat ze kunnen en ik ken de situatie ter plaatse, dus dat zou moeten gaan.

De registrar, Aboubacarr Jallow wil wat letters of reference schrijven, naar de diverse organisaties, om mij terug te kunnen halen tegen een normale vergoeding incl. tickets. Het college kan eigenlijk niet meer dan 100 Euro per maand aan mij besteden, zodoende.

6 maanden werken en wonen in Gambia (en Senegal) is razendsnel voorbij gegaan en nu ik een paar daagjes in Nederland terug ben, mis ik mijn Jabou en anderen erg. Ik hoop dat ik snel voldoende geld heb om tussendoor terug te keren. Het zal wel een half/half gebeuren worden, of ik mocht in Gambia i.c.m. met telewerken naar Nederland voldoende inkomen genereren.

Maar afgezien van dat, de regentijd begon mij langzaamaan ook op te eten; veel meer muskieten steken, die ook nog eens gaan ontsteken, dus dan lijkt het me ook wel prettig een tijdje bij te komen in Nederland. En ik kan veel makkelijker nieuwe technologie vanuit Nederland (bijv. via ebay) naar Afrika transporteren. Begin volgend jaar zit ik een tijdje in Kenia (insjallah) voor een andere project i.z.m. Timloto, voor Jabou maakt dat niets uit; ik ben dan minstens zover van haar vandaan als dat ik in Europa zou zitten.

Ik zie dat de waarbenjij.nu pagina’s maar zo zijn omgetoverd tot iets dat het nogal onoverzichtelijk maakt, niet goed schaalt (zelfs mijn achternaam ligt in delen uit elkaar) en de foto’s zijn min of meer verstopt. Diverse mensen die dit blog lazen, dachten dat ik dit zelf had gedaan, maar dat is niet zo. Foto’s ga ik verder nog uit sorteren en uploaden; in Gambia nam dat veel teveel tijd en vanwege kostenaspect en instabiele verbinding heb ik dat maar mondjesmaat gedaan.

Metsje had al eens aangegeven dat ik mijn blogs nooit echt eindig, dat klopt tot dusver. Maar aangezien dit echt de laatste wordt voor deze periode;

Groeten aan allemaal die dit volg(t)en en tot in een andere blog, of tot ziens in real live

Gerrit (Abdulai) Marskamp