Aduna jombut (het leven is niet makkelijk)

Sinds gisteren zijn de hechtingen bij Jabou eruit gehaald; weer een stap vooruit. Het gat in haar buik is nu gereduceerd tot een gaatje, ziet er schoon uit en lijkt netjes dicht te gaan. Ons is beloofd dat de bruine huidkleur ook vanzelf weer goed gaat komen. Er is nl. flink wat bruin verdwenen, bij het telkens verwisselen van de verbanden, heel wat bruin zit nu in de pleisters.

We dachten op ons gemakje de genezing af te wachten, maar dan is buiten Gambia gerekend; opsomming van slechts 4 dagen;

Dag 1, schoonmama is ineens vertrokken, omdat een schoonzusje met spoed het ziekenhuis in moest. Ze was 's morgens niet meer wakker te krijgen en werd in bewusteloze toestand in het ziekenhuis afgeleverd; oorzaak een dubbele longontsteking. Inmiddels is ze weer thuis en lijkt ook zij weer te gaan genezen. Jabou moest natuurlijk ook daar naartoe, leuk, maar het nam weer flink wat energie weg.

De dag daarop; schoonmama, die inmiddels weer bij ons in huis bezig is, vertoont alle klassieke verschijnselen van een hart aandoening. Zere linkerarm, druk op de borst, duizelig etc. etc. Dit was al min of meer bekend, een tijdje daarvoor was ze up-country en daar was ze flink funky (te dik, opgezwollen) geworden. Op wat navraag, (test met vinger, in drukken, kijken of er een tijdlang een “gat” in de huid blijft) conclusie; vochtophoping, up-country is er geen fatsoenlijke zorg (sowieso ben je met hart problemen in de aap gelogeerd alhier) en was ze ook niet te transporteren; afwachten maar. Na een week was ze weer bij ons, ze zou naar het ziekenhuis voor een controle, maar toen kwam Jabou's opname tussendoor, dus wordt het gewoon niet gedaan.

Nu zond ik haar naar Africmed en daar kwam ze met handenvol medicijnen weer uitzetten om in ieder geval het één en ander in beetje in goede banen te leiden. Ik had haar gevraagd/verboden nog iets voor ons te doen, maar 's morgens vroeg hoorde ik alweer driftig veegwerk. Meteen uit bed gesprongen en het bezempje afgenomen. Daarna beloofde ze plechtig het rustiger aan te doen, dus wat doe je dan? Precies; we ondernemen een uitputtende reis naar Senegal voor één of ander program, mensen doen hier nogal eens hun best om Allah in een vroegtijdig stadium te ontmoeten, zucht.

De daaropvolgende dag; we krijgen een paniek telefoontje van schoonzusje Matty, ze is mishandeld, deels verwurgd en in gijzeling genomen in de compound van haar inmiddels ex-man, een niet al te zachtzinnige crimineel. Meneer had haar al enkele malen het ziekenhuis in gemept en zat pas geleden nog een tijdje in het gevang, vanwege het verwonden van 2 mensen met een kapmes. Matty zou dus beter moeten weten dan alleen naar de compound te gaan, van waar ze nou net was weg gevlucht, maar ze had niemand ingelicht en niemand meegenomen.

Ze had nog wat van haar inboedeltje en wat kleren voor de kinderen willen ophalen. Op mijn vraag aan Jabou, wat de familie hier aan dacht te doen zei ze; afwachten, want dat doen ze altijd. Ook omdat de crimineel aan worstelen doet, wachten ze maar af. Ik was intussen nogal kwaad geworden, had alles (brillen, camera etc. etc.) wat stuk kon gaan opgeborgen en gezegd dat ik wel wilde gaan, mij kent ie per slot van rekening niet. Aangezien ik niet de precieze plaats kende en de broers mij niet alleen wilden laten gaan, kreeg ik toch een escorte mee.

Daar aangekomen bleek Matty met spullen en al buiten aan de weg te staan, mooi dat scheelt een hoop gedoe. Een buurman was ertussen gesprongen en had bemiddeld. We hadden net alles in geladen, zegt Matty; “zo Gerrit nu moet je eens gaan praten met mijn ex”. Dat dacht ik dus niet; ik ben niet bang om te vechten, (ik heb ooit een blauwe maandag aan kick boxen gedaan) maar als ik het kan vermijden (vooral hier) dan probeer ik dat.

Want; scenario 1, ik delf (zeer waarschijnlijk) het onderspit en daar is niemand behalve de crimineel blij mee. Scenario 2, ik win en ik takel hem een eind toe, na afloop gaat ie vast uitzoeken waar we wonen en stuurt wat vriendjes op ons af. Scenario 3, ik win en krijg behalve meneers vriendjes, ook nog eens de politie op mijn dak, omdat ik hem in zijn eigen compound, met mij bekende technieken heb toegetakeld, dus het is nergens goed voor. Alleen als mijn eigen leven, of dat van anderen in gevaar is, dan denk ik er vol in te duiken, verstand op nul en we gaan ervoor. En zelfs dat is makkelijker gezegd (cq. ingetikt, achter een glas bier) dan gedaan.

Dezelfde avond zeg ik tegen Jabou, dat ik denk, dat ik een soort van bultje in mijn oor voel op komen, of ze even wil kijken. Ze zegt, na nadere inspectie, dat ze denkt dat ik 2 wormen daar heb zitten. Ik geloof haar meteen, maar ik had nog niets horen knagen of voelen bewegen, dus we zitten in een vroegtijdig stadium. Ik ken die wormen wel, ze zijn van de mango vlieg en je krijgt ze vaak door gewassen, maar niet gestreken kleding aan te trekken. Zolang die wormpjes er maar net zitten en zolang ze niet stuk gaan (bijv. bij het verwijderen) is er nog niet zoveel aan de hand. Kennelijk is er zo'n vliegje ooit even geland aan het begin van mijn gehoor ingang.

Maar ik heb ook wel eens een flinke infectie gezien veroorzaakt door diezelfde wormpjes. Gevolg; hele onderarm werd opengelegd, om de ontstane infectie te bestrijden en om de aderen/weefsel genoeg ruimte geven, de zaak werd daarna weer gehecht. Die toestanden wou ik in ieder geval niet in mijn oor. Dus ging (dokter) Jabou aan de slag; ontsmetten en daarna had ze 1 worm er al snel heel uit mbv. een naald. De andere leek verdwenen en de ontstane druk leek veel minder. De volgende dag (ik had inmiddels ook het internet maar eens geraadpleegd) bleek de andere worm nog aanwezig.

Erik had mij vorig jaar zo'n uitzuig spuit setje kado gedaan, deze is bedoeld om het gif uit insecten bulten te zuigen om zwelling en jeuk tegen te gaan. Ik heb een slangetje gemaakt die op die spuit paste en bij de eerste poging met deze constructie, werd de worm er al uit gezogen. Daarna weer reinigen (teveel dettol in je oor tast wel je huid aan) en de zaak lijkt nu na een weekje weer prima in orde, mijn mp3 speler kan ik weer beluisteren met beide oordopjes in.

Bij Jabou's twee dagelijkse verbanden wisselingen in het ziekenhuis zie je veel dingen (zie ook Eriks blog m.b.t. dit.) waarbij je thuis niet bij stilstaat of nooit meemaakt. Bij elke wisseling is er wel iets. Zoals, je ziet de zoon van de vrouw met de ontstoken voet (ze lag op onze kamer zie vorige blog) met een plastic tas, met daarin het geamputeerde onderbeen, op weg om dat ergens te begraven. Vanwege een uitgebreide koudvuur (gangreen) moest het wel worden geamputeerd, ze lijdt aan suikerziekte en hier wordt bijna niet opgelet of men komt domweg veel te laat.

We zijn net in de X-ray kamer voor verband wisseling, wordt er gevraagd om brede pleister (er is altijd te weinig van, ik loop standaard al met mijn eigen pleister op zak) dus ik loop niets vermoedend de binnenplaats op. Daar wordt dan net een meisje gereanimeerd, door een dokter en een nurse, ze doen hun best wel, maar men beademt m.b.v. een masker en zo'n balg pomp (ik weet de benaming zo even niet)

Dat ding blijkt defect in doos en er gaat (in mijn ogen) veel te lang overheen, voor een andere wordt gevonden. Mond op mond beademing heb ik intussen niet gezien.
3 dagen later bij de volgende verband wisseling, hoor je dat ze is overleden, gezien het hoofdletsel dat ik zag, is het misschien beter voor haar, maar wel erg om te horen.

Bij de laatste check-up van de chirurg, is ie heel tevreden over het verloop van alles bij Jabou, maar hij oogt nogal vermoeid. Hij drukt Jabou op het hart, vooral blij te zijn met de gang van zaken en ook met mij. Want die nacht had hij een gescheurde milt van een dame moeten opereren, wat het gevolg was van huiselijk geweld. Ze was bijna doodgebloed, met als toevoeging van hem, dat dit veel te vaak voor komt. Daarna vroeg ie ons vooral niet te vergeten om een bezoek aan zijn huis in Brufut te brengen en vooral wat lekkers te eten mee te brengen/te koken. Omdat ie gehoord had, dat Jabou een geweldige kokkin was, wellicht een nieuwe klanten kring voor Jabou, wie weet.

Binnenkort, als Jabou weer op krachten is, hopen we samen met Ep en Liz een weekje in Abene ( Casamance, Senegal) te zijn. Het is daar lekker rustig, Ep en ik gaan daar een training verzorgen. Jabou vond het vorig jaar daar ook erg prettig, maar omdat ze veel lawaai gewend is (en ook zelf nogal eens veroorzaakt) willen we een vriendin van haar mee nemen, zodat ze zich niet loopt te vervelen zolang we bezig zijn met de cursus.

Groeten Gerrit