Hai Mike, heey Mike, big man how are you?

De ramadan is begonnen en dat merk je aan alles. Oa. aan het eten en andere benodigdheden, die zijn nu aanmerkelijk duurder. We hebben 2 nichtjes van Jabou een tijdje te logeren en die volgen het vasten stipt. Dat betekent veel gerommel in de nacht, want dan mag er weer gegeten worden en ook 's morgens vroeg.
Gedurende de dag liggen ze uitgeteld, overal waar dat maar kan, met af en toe een inspanning richting het huishouden.

Langzamerhand worden ze ook wat trager, aangezien ze in mijn ogen hun vochtverlies overdag niet voldoende aanvullen, net zoals veel mensen hier. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er op die manier veel nier problemen ontstaan. Een aantal mensen draait gewoon de dag en de nacht om, zodat ze nog kunnen functioneren, maar de meesten proberen het werk erbij te doen, in het nu nogal broeierige klimaat hier en dat valt hun niet mee.

Ikzelf wordt regelmatig gevraagd of ik niet mee wil doen, mijn antwoord is dan nee, ik kan het best wel, maar dan ga ik gewoon overdag niet meer werken. Alleen al met mijn gefiets, verlies ik makkelijk 2 a 3 liter water per dag en als ik dat niet aanvul, dan vind je me ergens uitgedroogd en ingestort. Ik ben nu meer bezig met de jacht naar brood en het aanleggen van andere voorraden, om dat buiten het zicht van mensen die wel vasten, te verorberen. Dit, omdat ik het niet netjes vind dat voor hun ogen op te smikkelen. Ook Jabou volgt de ramadan niet, dit op mijn en op dokters advies, haar lichaam heeft al te veel stress meegemaakt, eerst maar eens op krachten komen. (het staat zelfs in de koran; als je al ziek bent, of er ziek van wordt, dan moet je niet gaan vasten, diabetici bijv. raken ernstig ontregeld)

Op school hebben we( Metsje en ik) en een aantal docenten het er wel eens over, dat vasten en waar het eigenlijk voor zou moeten dienen. Bedoeling is om te minderen en ook wat je uitspaart op wat voor manier dan ook, aan de armen te schenken. Maar het merendeel van de mensen is eigenlijk alleen maar bezig met eten (na het vasten) en het denken aan eten (tijdens het vasten) En dat eten is dan ook nog eens duurder, meer en luxer in een aantal gevallen. Zodat aan het eind van de ramadan er een aantal mensen nog maar net in hun pak passen.

Jabou is nog een keertje naar het ziekenhuis terug geweest omdat ze aangaf dat er nog iets zat. Dat bleek dus een vergeten hechting. Om die ene eruit te halen, werden een aantal spuiten gezet en na afloop was ze 4 andere hechtingen rijker. Waarvan er eentje de volgende dag uitscheurde, die nogal bloedde. Dat werd verholpen met 2 hechtingen en daarbij weer 2 spuiten, binnenkort volgt als het goed is een afsluitende scan, maar intussen zitten we dus weer verbandjes te wisselen.

Pas geleden een weekendje naar Tumani Tenda en Kafuta geweest (alleen; Jabou zat toen net met die hechtingen) Een combinatie van een ontspannend weekend en leuk wat computers herstellen en wat nieuwe installeren en uitleggen op de 2 schooltjes die daar zijn. Tussendoor de rivier eens zwemmend overgestoken. Het water is daar gewoon zout en gaat met de getijden mee. We hadden het tij tegen, dus moest ik er flink aan trekken. Ik had in geen 20 jaar zo'n afstand afgelegd en het was denk ik alleen maar aan mijn fietsconditie te danken, dat ik het überhaupt gehaald heb, de terugweg was dan wel weer flink wat sneller. Vanwege dat het zout is, zijn hier niet van die enge larven (bilharsia bijv.) en in het algemeen zijn er hier geen krokodillen in deze tak van de rivier.

Ook nog even gevist, maar zonder bootje. Zo ergens in de mangroven gaan staan, levert niks op. Misschien dat de kunstaasjes ook meer voor Nederlandse wateren zijn bedoeld, maar ik ga stug door, onze snoeken lusten die dingen tenslotte ook. Op de vraag die mij in Nederland wel eens wordt gesteld; ”ben jij een sportvisser” is het antwoord, nee, ik vis om ze evt. op te eten. Het enige sportieve zou kunnen zijn, dat ik de vissen die te klein of oneetbaar zijn, weer netjes terug probeer te zetten. Thuis in Sanchaba, kwam ik erachter dat het topje van mijn (nu reserve) hengel, het transport in de koffer niet heeft overleefd, een korter wat steviger hengeltje, vormt nu de oplossing.

Nu het off season is, zijn er niet zoveel toeristen. De Europeanen die nu over zijn, worden iets meer aangesproken door degenen die hun handeltjes of verhaaltjes aan je willen slijten. Dat gaat oa.als volgt; ik rijd op mijn fiets en er wordt luid; Hi Mike, heey Mike how are you big man? geroepen; waarop mijn antwoord dan luidt; hee Achmed (er zijn hier zover ik weet geen Achmeds) everything is fine. But, but my name is not Achmed, zegt de verraste man. And my name is not Mike, so goodbye, have a nice day.

Daar volgt dan meestal als excuus op; maar dat is ons systeem. Mijn suggestie, zoek een ander systeem, iemand die je zo benaderd, ga ik niet serieus nemen en anderen doen dat ook niet.
Er zitten ook van die snuggerikken tussen, die ondanks dat je er duidelijk niet als toerist uitziet; je zit op een gammele fiets, volgehangen met lokale boodschappen, bruinverbrand hoofd boven een lokaal shirtje, het toch proberen. Hee herken je mij niet, ik ben het Lamin van de security in je hotel. Hmmm van de security in mijn hotel weet je dat wel zeker? Ja dat weet ie zeker, jammer alleen (voor hem dan) dat ik in mijn eigen compound woon en nog nooit een hotel hier heb hoeven te gebruiken.

De regentijd wordt nog iets intenser, meer en zwaardere buien. Op het moment ben ik nog niet overvallen door het weer (meestal ligt mijn paraplu thuis). In geval van nood mik ik de spullen die niet nat mogen worden, in een plastic zak die ik altijd in mijn achterzak heb. Maar op een aantal routes, rijdt al geen taxi meer vanwege de (te) diepe plassen. In die diepe plassen gedijt nu ook van alles en het aantal vliegbeesten en kruipend spul is explosief gestegen. Op sommige momenten heerst er een vliegende mieren plaag en moet je gewoon je mond dichthouden, omdat er anders alleen maar mieren in vliegen.

Jabou probeert dan nog wel eens met insecten spray de zaak (tevergeefs) in te dammen. Op mijn opmerking, dat het spul nogal brandbaar en evt. explosief is, werd nogal lacherig gedaan. Na een demonstratie, met een aansteker en een steekvlam van een meter, die meteen het resterende vliegende mier eskadron decimeerde, mocht ik dat niet meer binnenshuis demonstreren.
(ons huis is nog steeds niet ingericht met spullen aan de muur etc. dus dacht ik dat het wel kon)

Ook moeten van haar alle hagedisje het huis uit; want die piesen ongezien op dingen en daar kan je weer ziek van worden. En regelmatig moeten er duizend- en miljoenpoten worden verwijderd. De ene soort eet alleen planten en is niet giftig, de andere soort is een vlees eter en is evt. giftig. Voor Jabou zijn ze allemaal even giftig en wordt er even panisch op gereageerd.

Bij ons thuis is er een soort van grap. Jabou is een Toucouleur (Fula) (ondanks dat schoonmama Mandinka is en er bij hun thuis alleen maar Wolof wordt gesproken) Nu is één van de verhalen hier dat de naam Toucouleur ergens van een woord is afgeleid, dat betekent dat die mensen de weg kwijt zijn (als in verdwaald, dus niet mentaal) Dit is meer bekeken vanuit andere stammen, die soms een leuke onderlinge manier van grappen hebben. Voor de officiële verklaring van de Toucouleur verwijs ik naar de wikipedia.

Maar bij ons betekent het ook een soort excuus voor als er weer eens iets vergeten is, of zoek geraakt is. Zo van; niets aan te doen, jij bent nu eenmaal een Toucouleur. (Ook tegen mij, want ik ben er mee getrouwd en het schijnt besmettelijk te zijn :-) )
Nu is het net zaterdag 20 juli geweest en ik had er een tijdje van tevoren nog aan gedacht, maar uiteindelijk ben ik het toch vergeten. We zijn onze trouwdag vergeten, op 20 juli zijn we een jaar getrouwd, stelletje Toucouleurs dat we zijn. Het pleit overigens in mijn voordeel dat ik degene was die er een dag te laat erachter kwam.

Groeten Gerrit en Jabou