De belangrijkste Fula

Ik ben uitgenodigd voor een event en ik heb een hekel aan events. Ik heb ook een hekel aan programs. Meestal draait het uit op ellenlange redevoeringen, waar het events betreft, of op het oeverloos weg moeten geven van kleingeld op programs. Het enige lichtpuntje op een program is, dat ik nog wel eens stoom kan afblazen, met mijn danstalent (of gebrek daaraan, afhankelijk wie je het vraagt.) Als er muziek aan te pas komt, dan staat de geluidsinstallatie vaak opengeschroefd tot 100%, de vette vervorming is al mijlenver te horen en iets duidelijk verstaan is er niet bij. Wordt er in een microfoon gepraat, dan kan dat kennelijk niet zonder een krijsende rondzing toon, vanwege te dichtbij de luidspreker geplaatste microfoon standaard, kortom, nee ik heb er helemaal niets mee.

Toch ben ik gegaan; Alhagie van Suna Institute of Science and Technology (die tevens in het it-team van Gambia College zit) en waar ik dagelijks mee samenwerk, had mij een inofficiële uitnodiging gegeven. En ik wist dat hij dit zeer op prijs zou stellen, dus ik stemde toe, aanvangs uren opgevraagd, waar het precies was (main hall Gambia College), Gambia maybe time in gecalculeerd en omdat ik die zaterdag nog even naar “mijn” katten wilde gaan kijken, het nuttige maar even met het onaangename zien te verenigen.

Katten? Ja katten, ik had een moederpoes ontdekt op het College die de stoep van het ongebruikte kantoortje van de ustaz had gekraakt. Ze had 5 jongen, 3 zwarte een zwart-witte en een grijze. Moeders zag er nogal uitgemergeld uit en het leek me niet helemaal goed te gaan komen. Eerst maar wat aangelengde melk in een blikje gepresenteerd, dat ging meteen op en het volgende ook. Volgende dag een pak echte brekkies meegenomen,(melk is nou niet echt heel erg goed voor katten) dat ik had ontdekt in een wat duurder supermarktje. Na wat dagen bijvoeren, lijkt het er nu een beetje op.

Kartonnen doosje aangepast, zodat de kittens niet direct onder voet gelopen worden (er zijn toch wel duizenden studenten aanwezig en uit ervaring weet ik, dat veel ongelukjes na het roepen van sorry worden weg gewoven. Wat na een tijdje ook weer weg was; dat doosje na nauwelijks een half dagje gebruikt te zijn. Ik vond het weer terug onder het achterwerk van een dametje dat nog dichtbij zat. Vraag 1, waarom heb jij het huisje van de katten weggenomen? Vraag 2, dacht je nu echt dat het doosje waarin deze beestjes piesen en poepen schoner was dan de tegelvloer? Omdat er best wel veel volk bij zat, is het doosje nu al weer langere tijd in gebruik door de poezen familie.

Er is ook wel belangstelling door wat leraren; Rex Bojang stopt er bijna elke dag wel een kwart tappalappa met een ernstige saus en wat vlees in. Hij bedoelt het goed, maar moeder kat weet net de saus en het stukje vlees baas te worden, het brood laat ik maar aan de vogeltjes. Een andere teacher heeft belangstelling voor één van de zwarte kittens. Tijdens mijn afwezigheid (ik ga een paar daagjes up-country) neemt hij de honeurs waar.

Hij kwam bijna niet meer bij toen hij de prijs van de brekkies hoorde. Zoveel heeft men nooit over voor een kat, dat heeft men zelf nodig om te eten.
Eerst maar eens netjes afwachten ze hebben nu net de oogjes open. Jabou wil graag één zwarte kat en één tijgertje. Maar dat gaat vast niet goed komen met onze hond.(en)

Honden, alweer, en meer dan één dus? Ja dit keer binnengekomen via Antuboy, die tijdelijk in het naaiateliertje helpt. Ik bekeek het beestje eens en zag dat ie minimaal wat mango wormen in zijn huid moest hebben gezien alle bobbels. Direct maar aan de slag dus, voor je het weet wordt ie helemaal overgenomen door deze parasieten. Het verwijderen gaat helaas niet zonder slag en stoot, het is een heel klein jong hondje, dus heeft ie niets te bij te zetten tegen 4 handen. Maar onbedaarlijk piepen dat kan ie wel.

Pas toen de wormen er één voor één grotendeels uit waren, werd ie rustiger. Toen we klaar waren was er uit zo'n klein hondje toch wel iets van 60 wormen gekomen, zijn huid leek wel of ie beschoten was met hagel. Gelukkig bloedde er bijna niets en hebben we alles ontsmet. Uit zijn oren ook nog van alles gehaald, Mamut en Antuboy moeten nu dmv. elke dag de zee in of douchen met zout water er voor zorgen dat ie nu schoon blijft.

Uiteindelijk vertrek ik voor dat event op een zaterdagmiddag. Ik ben exact op tijd, dus veel te vroeg. Meteen de katten maar verzorgd en nog iets kleins in de server room gedaan. Die trof ik openstaand met de sleutel nog in het slot aan, met daar binnen hangend aan de muur een heel mooi pak. Nog even later zag ik Alhagie ,die van hot naar her liep, van alles mompelende. Het bleek dat ie compleet was vergeten dat ie in de serverroom was geweest en dat ie nog aan zijn speech wilde sleutelen. Hij was blij dat ik kon komen. Er was een heel bataljon van belangrijke mensen aangerukt met allemaal speeches en ook een vertegenwoordiger van de EU was erbij.

Nu wou zijn eigen board van mensen hem in een pak hijsen en hij liep ernstig te twijfelen. Hij wilde zich als de simpele maar nette Alhagie presenteren en had een hekel aan het dragen van pakken.
Net als ik, als ik in een pak loop is er iets ernstigs gebeurd en ben ik vaak onderweg naar een begrafenis, dus ik kon hem wel begrijpen. Daarbij is ie CEO van zijn eigen onderneming; hij hoeft dus nergens voor te solliciteren.

Uiteindelijk vond Bakarie Njie dat ie het moest doen. Nu is Bakarie heel erg groot (halve kop groter dan ik) en Alhagie vrij klein en smal gebouwd en Bakarie was niet alleen gekleed in een pak, maar ook nog in zo'n toga. Alhagie ging dus overstag, maar moest zijn schoenen nog terugvinden (zaten in de kofferbak van de natuurlijk net uitgeleende auto) en samen hebben we ze mooi glimmend gepoetst mbv. de cleaningspray voor laptop schermen.

Een tijdlang sta ik buiten allerlei voor mij onbekende mensen te woord. Van sommigen straalt de belangrijkheid af, sommigen zijn wat bescheidener (en waarschijnlijk belangrijker) Plots komt mr. Faal van It op mij af stappen en zegt terwijl hij iemand voorstelt; this is the most important Fula of the country (dit is de meest belangrijke Fula van dit land) Ik zeg dat ik vind dat de meest belangrijke Fula in dit land toch wel mijn eigen vrouw moet zijn. De anderen komen niet meer bij van het lachen en ook de most important Fula vind het een goede, mr Faal geloof ik vond het iets minder.

Na lang wachten kunnen we beginnen, de zaal zit half vol en we zijn al anderhalf uur verder dan dat oorspronkelijk de bedoeling was. Ik ga helemaal op de bijna laatste plaats achterin zitten. Weg bij het geluid, vlak bij de uitgang waar nog iets van een briesje heerst. En weg uit het blikveld van veel mensen. Na een tijdje blijkt dat ik niet helemaal geslaagd ben in mijn opzet. Er gaan wat kinderen achter mij zitten en beginnen zachtjes toubab, toubab te roepen. Ik doe alsof ik niets hoor, maar de kinderen zitten na het hoppen over 2 stoel rijen, naast mij en proberen door nog harder toubab te roepen en in mijn zij te porren mijn aandacht te trekken. Ze worden weggestuurd door wat staff medewerkers, rust.

Na een tijd voel ik een zachte por en draai me om, mdm Ndow head of school zit net achter mij en zij zit kennelijk ook graag ergens onopvallend. Het event begint, het muziek corps van de politie doet zijn best en er zijn zelfs 2 doedelzakspelers die de graduates naar binnen leiden. Daarna begint het speechen dat voor mij alleen wordt opgefleurd door alles wat de geluidsman weet te verprutsen. De rest wordt door entertainers gedaan, zangeressen zijn er en er is veel theater. (theater is een heel goede manier om de boodschap over te brengen,misschien niet in de ogen van westerlingen, maar ik weet dat het hier heel goed aanslaat)

Ook de boodschap is heel duidelijk en heel erg actueel. Men heeft dit event weten koppelen aan de boodschap, dat men niet de backway moet nemen om in Europa te komen. Maar dat men het hier kan maken door oa. te studeren, dus iets technisch mbv. van Suna. Ook de zanger Jellibah Kouyateh is er, deels om te zingen, maar ook om te vertellen niet de backway te nemen en hoe het hem is gelukt iets succesvols op te bouwen en dat ie ondanks dat hij nu een zanger is, daarvoor netjes zijn studie heeft afgemaakt en een tijdlang leraar is geweest.

Dan is er nog de andere entertainer, een lokale komiek. Hij heeft wat leuke moppen en is verbaal wel sterk. Deels kan ik het maar verstaan, want ook dit weet de geluidsman te verstieren. Er wordt iets over allerlei gasten gezegd, het woord toubab komt er ook in voor en ik denk eerst dat ie de man van de EU-commissie moet bedoelen; de enig andere aanwezige toubab en ook nog eens op 2 meter achter hem. Maar nee, hij staat maar te wijzen en te praten, in mijn richting, ik zie ook iedereen mijn kant op aan kijken, verdikkie; ben ik door iedereen ontdekt in de verste uithoek van dit heelal.
Ik praat maar iets van Wolof terug, ik begrijp echt niet waar de man naar toe wil en hij verstaat kennelijk geen Wolof.

Kort daarna mompel ik iets tegen mijn buurtjes, over te kleine stoeljes icm. met mijn slechte rug en een afspraak met mr. Tamba, die ik vanuit een andere hoek had zien vertrekken. Hopelijk is dit mijn laatste event hier.
Door op tijd te vertrekken, heb ik nog wel een plekje in de gelli-gelli; uiteindelijk zijn alle genodigden toch gearriveerd en zit de hele hal stampensvol.

Groeten Gerrit en Jabou