Geit op dak
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
21 Februari 2016 | Gambia, Sanchaba
Op maandagavond, afgelopen week, ben ik weer heelhuids aangekomen in Gambia. We hadden een heel voorspoedige vlucht; ipv. 23.00 uur landen we al om 20.25. Jabou schrok er van, toen ik belde dat we net geland waren en haastte zich met zwager Dabo naar het vliegveld. De tussenstop
in Faro werd nl. overgeslagen en we hadden een fikse staartwind, die daarom ook nog eens voor een half uur vervroeging en voor een nogal bumpy ride zorgde.
Douane vond mijn koffer nogal interessant, ik moest hem weer naar het kantoortje slepen en uitleggen waar al die gereedschappen en elektronica voor dienden. Uitgelegd dat het meeste is bedoeld om les mee te geven in Casamance voor de automotive training. Koffer mocht weer dicht en ik wil net weer naar buiten, word ik nogmaals gestopt, mee naar het andere kantoortje vanwege teveel medicatie. Laten zien dat de zakjes ors/lactulose/paracetamollen etc. weliswaar in grotere hoeveelheden erin zaten, maar dat dit voor eigen gebruik was en geen verboden waar was. Uiteindelijk mocht ik verder en bleef de inhoud ongemoeid.
Dat was me thuis op Schiphol helaas niet gelukt; ik heb altijd standaard een heel klein schroevendraaier kitje in de handbagage zitten. Ielig klein en het bestaat uit meerdere kleine delen. Nog nooit problemen mee gehad, slechts 1 keer een discussie over dat het gevaarlijk zou kunnen zijn. Toen ik daarbij wees op een metalen parker pen die ik ook bij had, die wel 3 keer zo lang was, ook van metaal gemaakt en dat je daar veel meer schade aan kan richten, was dat toen wel duidelijk. Nu niet, meneer claimde dat hij er voor door had gestudeerd (vandaar dan ook dat hij deze fantastische baan heeft) en ik kon daar iemand dus meteen mee omleggen, resultaat: het werd afgepakt.
Begin deze week de verjaardag van Fou gevierd en op jacht geweest naar een fiets. Zwager Antu en Jabou hebben alles geregeld, ze weten intussen wel waarop te letten, dus Fou heeft een nu goede fiets. De van thuis meegebrachte hangsloten meteen om alle aanwezige fietsen gehangen. Van de Action, maar de kwaliteit is al snel 10 keer beter dan de meuk van hier.
De week was een beetje kort, er zat oa. een nationale feestdag tussen en de eerste dag was ik thuis bezig en ook op de compound van Anna. Op haar compound doet nu de vrieskast het weer met de vervangende thermostaat, is de kraan in het buitenkeukentje gefixeerd met een bouwsel uit gelijmde en gezaagde laptopscherm covers en trekbanden. De lamp staat weer netjes op zijn voet, nadat de kat hem eraf had gekegeld en tot slot werkt het automatisch sluitende prullenbak deksel nu ook weer.
Ik reis de volgende dag richting Gambia College omdat ik had gehoord dat het netwerk nog maar deels werkte. Ik neem de gewone route en gebruik taxis en gelli-gelli's. Halverwege stap ik normaal gesproken over bij de turntable garas voor de richting van airport garas. Ik stap uit bij turntable; geen garas. Na wat rondkijken, zie ik dat er in een straal van 100 meter alles is schoongeveegd, geen garas, geen kraampjes en ook geen sfeer meer. Alleen het pas gebouwde torenhoge kantoor gebouw, dat nu eindelijk af is. Kennelijk moest iedereen het veld ruimen, om de status van dat gebouw niet aan te tasten. Nu moet ik een paar honderd meter lopen om in de buurt van het nieuwe Africmed de verplaatste turntable garas te bereiken.
Wat leuke dingetjes die ik voorbij zag komen; ik zie 2 auto's rijden, waarbij de ene de andere voort sleept. Bij gebrek aan een sleepkabel/ketting/aan elkaar geknoopte zakdoeken, heeft men nu handig gebruik gemaakt van een palmboom. De stam is in de lengte op gezaagd en tussen beide bumpers bevestigd. Ik zie iets later een gelli-gelli met zo'n bagage rek op zijn dak. Daarboven op staat rechtop een geitje als een soort van mascotte. Gelukkig rijden ze niet hard en ik zie dat ie weliswaar op 4 poten staat, maar dat ze zijn vastgebonden aan het frame. Ik zie wel vaker beesten op het dak van een gelli-gelli, maar die liggen vaak, of zitten in een soort van zak en zijn dan vastgebonden.
Deze heeft zich kennelijk vanuit die positie omhoog gewerkt. Soms als je naar Tanji rijdt of van daaruit weer terug, lekt er allemaal vocht door alle gaten en kieren in het dak; de pas gekochte vis die ook op dak wordt vervoerd lekt dan uit, zaak is dan om niet onder de gaten te gaan zitten. In de laatste gelli-gelli die ik neem, hangt de gebedsketting aan de spiegel. Met daarin hangend aan zijn nek (als werd zijn doodsvonnis nu net voltrokken) een pluche tijger, best wel aparte combinatie.
Op school aangekomen, eerst overal bijgepraat en wat problemen genoteerd. Omdat er wat mensen nog niet op hun plaats zitten,heb ik niet zoveel kunnen doen, alleen wat testjes gedaan om te kijken waar het vermoedelijke probleem zich moet bevinden. Na de feestdag kom ik weer terug op vrijdag. De sleutel van het serverhok had ik geregeld bij Alhagie, die samen met zijn vrouw die dag een dagje uit gaat. Het serverhok heeft nu een all metal door en slechts 2 sleutels. Het ziet er heel stevig uit, maar ik zie meteen dat ik het slot grotendeels kan omzeilen, door simpelweg met een kruiskop schroevendraaier, de schroeven die een flink deel van het slot op zijn plaats houden, eruit te draaien; de zaak zit aan de verkeerde kant van de deur.
Op deze vrijdag verwacht ik meteen aan het werk te kunnen, want gisteren was het een feestdag, maar vandaag dus niet. Helaas, er is bijna niemand aanwezig van de mensen die ik net nodig heb, waaronder degene met weer een andere sleutel van een ruimte waar de verdachte switch zich bevind. Mdm Ndow is zichtbaar teleurgesteld en gaat meteen de verantwoordelijken bellen; ze nemen niet op; nummer herkenning is niet altijd een goede zaak.
Maar omdat Africell zowel mijn nummer had afgekapt alsook mijn contacten had gewist (dit nu al voor de tweede keer, ik heb nb. een geregistreerde kaart om dit soort onzin te voorkomen) heb ik dus een nieuw nummer. Daar maar eens mee gebeld en jawel we krijgen ze aan de lijn, maar de 1 claimt te druk te zijn met iets anders en de ander zegt ziek te zijn.
De zieke woont in de buurt en zou er in 10 minuutjes zijn. Na 3 kwartier wachten is hij er. Ik ga aan de slag in het net geopende lokaaltje. Ik verwijder een tweede switch die er tussen was geflanst. Nadat alles weer is aangesloten op de eerste switch, maar waarbij ik de opgeblazen poort, die ik als zodanig markeer oversla, werkt alles weer naar behoren. Zo neemt een klus van een uurtje de gehele ochtend in beslag.
Ik meld op het college dat ik dit weekend naar de Casamance ga en over 2 weken weer terug kom. Zaterdag avond sta ik te wachten op het vliegveld om Erik af te halen. Jabou en Dabo zijn mee. Terwijl ik daar ben, ontwaar ik wat Gambiaanse studenten die ik ken vanuit Nederland en wat personeel van Gambia College en Geert van Windesheim College die er al een weekje is. Ze zijn er om de studenten af te halen die op het college aan de slag moeten, met daarbij, jawel een echte ict-er. Maar er begint mij langzaam iets te dagen en nadat de laatst aangekomen passagier door de security is geweest; is er geen Erik. Ik moet me in de datum hebben vergist.
Als ik thuis gekomen het mail verkeer eens bekijk blijkt dat (overduidelijk) Kennelijk heb ik een soort van blinde vlek voor de datum gehad en al het andere wel gezien en geregeld (daarbij klopt het vluchtnummer en de aankomst tijd ook nog eens, kennelijk zijn die elke week hetzelfde)
Dus volgende week in de herkansing, misschien dat de problemen die kennelijk zijn ontstaan aan de grens met Senegal zich in deze week oplossen. Ik kan nu wel mooi Gideon de student ict een beetje begeleiden (of misschien wordt het wel andersom)
Groeten Gerrit en Jabou
in Faro werd nl. overgeslagen en we hadden een fikse staartwind, die daarom ook nog eens voor een half uur vervroeging en voor een nogal bumpy ride zorgde.
Douane vond mijn koffer nogal interessant, ik moest hem weer naar het kantoortje slepen en uitleggen waar al die gereedschappen en elektronica voor dienden. Uitgelegd dat het meeste is bedoeld om les mee te geven in Casamance voor de automotive training. Koffer mocht weer dicht en ik wil net weer naar buiten, word ik nogmaals gestopt, mee naar het andere kantoortje vanwege teveel medicatie. Laten zien dat de zakjes ors/lactulose/paracetamollen etc. weliswaar in grotere hoeveelheden erin zaten, maar dat dit voor eigen gebruik was en geen verboden waar was. Uiteindelijk mocht ik verder en bleef de inhoud ongemoeid.
Dat was me thuis op Schiphol helaas niet gelukt; ik heb altijd standaard een heel klein schroevendraaier kitje in de handbagage zitten. Ielig klein en het bestaat uit meerdere kleine delen. Nog nooit problemen mee gehad, slechts 1 keer een discussie over dat het gevaarlijk zou kunnen zijn. Toen ik daarbij wees op een metalen parker pen die ik ook bij had, die wel 3 keer zo lang was, ook van metaal gemaakt en dat je daar veel meer schade aan kan richten, was dat toen wel duidelijk. Nu niet, meneer claimde dat hij er voor door had gestudeerd (vandaar dan ook dat hij deze fantastische baan heeft) en ik kon daar iemand dus meteen mee omleggen, resultaat: het werd afgepakt.
Begin deze week de verjaardag van Fou gevierd en op jacht geweest naar een fiets. Zwager Antu en Jabou hebben alles geregeld, ze weten intussen wel waarop te letten, dus Fou heeft een nu goede fiets. De van thuis meegebrachte hangsloten meteen om alle aanwezige fietsen gehangen. Van de Action, maar de kwaliteit is al snel 10 keer beter dan de meuk van hier.
De week was een beetje kort, er zat oa. een nationale feestdag tussen en de eerste dag was ik thuis bezig en ook op de compound van Anna. Op haar compound doet nu de vrieskast het weer met de vervangende thermostaat, is de kraan in het buitenkeukentje gefixeerd met een bouwsel uit gelijmde en gezaagde laptopscherm covers en trekbanden. De lamp staat weer netjes op zijn voet, nadat de kat hem eraf had gekegeld en tot slot werkt het automatisch sluitende prullenbak deksel nu ook weer.
Ik reis de volgende dag richting Gambia College omdat ik had gehoord dat het netwerk nog maar deels werkte. Ik neem de gewone route en gebruik taxis en gelli-gelli's. Halverwege stap ik normaal gesproken over bij de turntable garas voor de richting van airport garas. Ik stap uit bij turntable; geen garas. Na wat rondkijken, zie ik dat er in een straal van 100 meter alles is schoongeveegd, geen garas, geen kraampjes en ook geen sfeer meer. Alleen het pas gebouwde torenhoge kantoor gebouw, dat nu eindelijk af is. Kennelijk moest iedereen het veld ruimen, om de status van dat gebouw niet aan te tasten. Nu moet ik een paar honderd meter lopen om in de buurt van het nieuwe Africmed de verplaatste turntable garas te bereiken.
Wat leuke dingetjes die ik voorbij zag komen; ik zie 2 auto's rijden, waarbij de ene de andere voort sleept. Bij gebrek aan een sleepkabel/ketting/aan elkaar geknoopte zakdoeken, heeft men nu handig gebruik gemaakt van een palmboom. De stam is in de lengte op gezaagd en tussen beide bumpers bevestigd. Ik zie iets later een gelli-gelli met zo'n bagage rek op zijn dak. Daarboven op staat rechtop een geitje als een soort van mascotte. Gelukkig rijden ze niet hard en ik zie dat ie weliswaar op 4 poten staat, maar dat ze zijn vastgebonden aan het frame. Ik zie wel vaker beesten op het dak van een gelli-gelli, maar die liggen vaak, of zitten in een soort van zak en zijn dan vastgebonden.
Deze heeft zich kennelijk vanuit die positie omhoog gewerkt. Soms als je naar Tanji rijdt of van daaruit weer terug, lekt er allemaal vocht door alle gaten en kieren in het dak; de pas gekochte vis die ook op dak wordt vervoerd lekt dan uit, zaak is dan om niet onder de gaten te gaan zitten. In de laatste gelli-gelli die ik neem, hangt de gebedsketting aan de spiegel. Met daarin hangend aan zijn nek (als werd zijn doodsvonnis nu net voltrokken) een pluche tijger, best wel aparte combinatie.
Op school aangekomen, eerst overal bijgepraat en wat problemen genoteerd. Omdat er wat mensen nog niet op hun plaats zitten,heb ik niet zoveel kunnen doen, alleen wat testjes gedaan om te kijken waar het vermoedelijke probleem zich moet bevinden. Na de feestdag kom ik weer terug op vrijdag. De sleutel van het serverhok had ik geregeld bij Alhagie, die samen met zijn vrouw die dag een dagje uit gaat. Het serverhok heeft nu een all metal door en slechts 2 sleutels. Het ziet er heel stevig uit, maar ik zie meteen dat ik het slot grotendeels kan omzeilen, door simpelweg met een kruiskop schroevendraaier, de schroeven die een flink deel van het slot op zijn plaats houden, eruit te draaien; de zaak zit aan de verkeerde kant van de deur.
Op deze vrijdag verwacht ik meteen aan het werk te kunnen, want gisteren was het een feestdag, maar vandaag dus niet. Helaas, er is bijna niemand aanwezig van de mensen die ik net nodig heb, waaronder degene met weer een andere sleutel van een ruimte waar de verdachte switch zich bevind. Mdm Ndow is zichtbaar teleurgesteld en gaat meteen de verantwoordelijken bellen; ze nemen niet op; nummer herkenning is niet altijd een goede zaak.
Maar omdat Africell zowel mijn nummer had afgekapt alsook mijn contacten had gewist (dit nu al voor de tweede keer, ik heb nb. een geregistreerde kaart om dit soort onzin te voorkomen) heb ik dus een nieuw nummer. Daar maar eens mee gebeld en jawel we krijgen ze aan de lijn, maar de 1 claimt te druk te zijn met iets anders en de ander zegt ziek te zijn.
De zieke woont in de buurt en zou er in 10 minuutjes zijn. Na 3 kwartier wachten is hij er. Ik ga aan de slag in het net geopende lokaaltje. Ik verwijder een tweede switch die er tussen was geflanst. Nadat alles weer is aangesloten op de eerste switch, maar waarbij ik de opgeblazen poort, die ik als zodanig markeer oversla, werkt alles weer naar behoren. Zo neemt een klus van een uurtje de gehele ochtend in beslag.
Ik meld op het college dat ik dit weekend naar de Casamance ga en over 2 weken weer terug kom. Zaterdag avond sta ik te wachten op het vliegveld om Erik af te halen. Jabou en Dabo zijn mee. Terwijl ik daar ben, ontwaar ik wat Gambiaanse studenten die ik ken vanuit Nederland en wat personeel van Gambia College en Geert van Windesheim College die er al een weekje is. Ze zijn er om de studenten af te halen die op het college aan de slag moeten, met daarbij, jawel een echte ict-er. Maar er begint mij langzaam iets te dagen en nadat de laatst aangekomen passagier door de security is geweest; is er geen Erik. Ik moet me in de datum hebben vergist.
Als ik thuis gekomen het mail verkeer eens bekijk blijkt dat (overduidelijk) Kennelijk heb ik een soort van blinde vlek voor de datum gehad en al het andere wel gezien en geregeld (daarbij klopt het vluchtnummer en de aankomst tijd ook nog eens, kennelijk zijn die elke week hetzelfde)
Dus volgende week in de herkansing, misschien dat de problemen die kennelijk zijn ontstaan aan de grens met Senegal zich in deze week oplossen. Ik kan nu wel mooi Gideon de student ict een beetje begeleiden (of misschien wordt het wel andersom)
Groeten Gerrit en Jabou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
