Waar zijn de rekeningen?

Ik ben weer terug in Nederland, vlucht ging voorspoedig in een niet al te vol vliegtuig, zodat ik mooi aan het gangpad kon zitten. We landden iets van 3 kwartier te vroeg. Wouter kwam me ophalen; zodoende niet halverwege hoeven stranden vanwege laat tijdstip i.c.m. openbaar vervoer, heel erg welkom en heel erg bedankt daarvoor. Hier nog een klein verslagje van de laatste paar dagen.

Fatou Conteh, het kleine dametje dat in Juli bij de graduation van Fou was, had mij zien lopen en was samen met haar grootmoeder een dagje op bezoek. Ze heeft het haar opnieuw ingevlochten van de kleine Jabou. Het is wel contrasterend om het verschil te zien in grootte; ons dochtertje die
binnenkort 4 wordt, maar toch een eindje uitsteekt boven Fatou die net 13 is geworden. We hadden ook wat neefjes op bezoek, waarvan er eentje haar een beetje belachelijk probeerde te maken. Dat stond Jabou natuurlijk niet toe en ging na de reprimande tegen het ventje, moeders ook nog even wijzen op het feit, dat ze haar kinderen wat respectvoller zou moeten opvoeden.

De kleine Jabou waren we zowaar even een paar uren kwijt geweest. De anderen hadden weliswaar 2 daagjes vrij (vanwege bezoek van prins Charles en Camilla) Maar de avond ervoor werden we gebeld dat het vrije dagje van kleine Jabou terug werd gedraaid, ze zou toch naar school moeten. Zoontje Mamut wilde haar ophalen van school, maar vond haar daar niet. Na een telefoontje van ons met de leraar, meende die dat ze al was opgehaald door een man. Jabou en ik hadden meteen de gedachte dat er iets helemaal niet klopte.

We gingen de buurt in en wat mensen hielpen ons zoeken in het wijkje, waar ook de school staat. Na een uurtje ronddwalen kwam er een meisje op ons af en ze zei “antie Jabou, ze loopt een paar straten verderop met wat anderen” Daar liep ze inderdaad, met wat 6 jarige meisjes die hadden haar op het stoeltje zien zitten wachten en besloten haar mee te nemen naar hun lessen en daarna naar onze compound. Allemaal heel lief bedoeld en we konden ze niets kwalijk nemen, maar we waren best wel geschrokken. Leraar had gewoon niet opgelet en maar wat geroepen.

Met Jabou uiteindelijk naar Medicare geweest, we kregen een lift van Sainy die bij ons onderhuurt en de auto van zijn vader mag gebruiken en die hem dan ook regelmatig bij ons op de compound parkeert. Op de vraag, waarom er een ruitje leek te missen, was het antwoord dat een dief een paar weken geleden over de muur was gesprongen en dat ruitje had vernield. Op het lawaai waren onze honden afgekomen en Sainy zelf ook, vanwege het hondengeblaf. Sainy zag nog net de dief over de muur klauteren. Daarom ben ik ook best wel blij met honden op het erf, ondanks de streken die ze af en toe ook wel leveren.

Bij Medicare een Aziatische arts getroffen, die geduldig ons aan hoorde en die geduldig ons ook te woord stond. We konden meteen terecht voor een scan, waarbij ik ook aanwezig was. Hij gaf aan dat het hem niet zozeer een tumor leek, maar meer op littekenweefsel of verklevingen en dat, ook al zou het een tumor zijn, dat het nog heel erg klein was (6 cm). Dus in zijn optiek was er nog voldoende tijd. Hij stelde voor, mochten we een gedetailleerdere scan hebben, om naar een kliniek in Kanifing te gaan. Die hadden een generatie nieuwere scanunit met een hogere resolutie en hij schreef een aanbevelingsbrief.

Die andere arts, waarvan we ook het nummer kregen nam helaas niet op, dus besloten we maar op de bonnefooi ernaartoe te gaan. We moesten er dan wel voor 5 uur zijn, anders werd er geen intake meer gedaan. Ondanks dat we ruim op tijd waren claimde de assistent dat de dokter te druk was en al vol zat. Jabou heel erg boos, want er waren overduidelijk veel stoelen leeg. Ze was sowieso al erg emotioneel door alle voorstellen die ze eerder al had gehoord, bijv. toch een operatie. Heb haar daar weggeleid en kon nog voorkomen dat ze de papieren zou verscheuren.

Veel later de boel maar weer doorgepraat, toen ze weer tot rust was gekomen. We laten ons niet door een assistent omver blazen en daarbij gaat het om de dokter, die waarschijnlijk helemaal geen weet heeft van dit gebeuren en er is nog tijd om dingen uit te zoeken. Waarschijnlijk komende week weer een keer proberen, helaas ben ik er dan niet bij.

Zaterdagmiddag nadat ik met de kinderen naar Sanyang was geweest voor een bezoekje aan Marijke en daarna met diezelfde kinderen naar het strand. Jabou kon niet mee, want die moest noodzakelijk voorbereidingen treffen voor een program, samen met de eigenaresse van de Saab. We komen daar aan, regelen wat ligbedjes onder de riet parasols en hebben het best naar ons zin (ik offer me min of meer een beetje op; ik heb de pest aan doelloos op strand liggen). We frisbeeën wat en ik laat met kleine Jabou nog een lego bootje te water.

Tijdens dat we een kleine lunch naar binnen werken in het strandtentje, komt er een rastaboy, duidelijk bumster type, ons lastigvallen. Hij meent dat mijn dochter Fou dus mijn vriendin is en de rest onze kinderen. Ik laat hem maar in die waan (er zijn trouwens genoeg van dat soort stelletjes te vinden waarbij er inderdaad een enorm leeftijdsverschil is tussen de veel oudere Europe-aan/-eese en de veel jongere Afrikaan/-se) Hij heeft duidelijk niet door dat hij ongewenst is en wij kunnen niet maar zo bij ons eten weglopen. Hij wordt later door één van de andere rastaboys, die kennelijk bij deze nering horen het terrasje afgezet. Nog weer later valt hij een andere blanke lastig die hem nog wel vriendelijk te woord staat, maar die hij steeds interrumpeert met “but excuse me, excuse me …. … aangevuld met nonsens” Ook daar wordt hij weggejaagd.

Op de valreep van mijn vertrek komt er nog een neefje van onze landlord kopieën van papieren ophalen. De landlord is pas geleden overleden en nu moest er wat besloten worden m.b.t. al zijn eigendommen. We hebben alle contracten nog van dit jaar en vorige jaren en aangezien we altijd 1 jaar vooruit betalen zouden we hier nog mogen blijven tot aan 26 januari.

Maar ik proef dat ze er ons er eerder uit willen dwingen en vraag of zijn oom geen afschriften van de betalingen heeft (men vroeg nl. die van ons en wij hadden nooit wat gekregen) Volgens hem hebben we dan een probleem. Maar volgens ons heeft de familie nou een probleem als ze niet uit kijken. Want natuurlijk moest er ook belasting worden betaald over de huurinkomsten en het feit dat zijn oom die receipts niet in een nette boekhouding heeft, kon nog wel eens betekenen dat de overheid achterstallig geld gaat claimen bij de erfgenamen.

Hij wordt al wat voorzichtiger in zijn bewoordingen en probeert volgens mij een beetje te peilen in hoeverre ik in de clinch lag met zijn oom. Hij schildert hem af als hebberig en sneaky. Ik reageer daar niet op, het is dan op zich wel waar en we hebben inderdaad menig geschil via dat huurders belangen kantoortje weten recht te breien, maar het leidt eventueel alleen maar naar een meer verstoorde verhouding.

Daarbij willen we binnen de 3 maanden die ons resteren sowieso hier weg. Jabou had overigens altijd getuigen erbij als er geld werd overhandigd en de laatste keer, alles door onze dochter met de telefoon op laten nemen. Wij vertellen hem dat niet, laat ze eerst zelf maar met voorstellen komen voor een goed verloop.

Laatste morgen niets noemenswaardig, de kinderen gaan mee naar het airport en ik ontmoet daar nog wat oude bekenden die oftewel mensen af komen zetten dan wel op komen halen.

Groeten Gerrit, Jabou en kids.