Ziekenhuis update 2 (een verzoek)
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
23 April 2013 | Gambia, Sanchaba
Intussen is Jabou weer thuis en is ze min of meer stabiel. Ik moet er wel zorg voor dragen dat ze nu haar rust krijgt en dat de zaak niet gaat ontsteken. Omdat ze van nature al veel te weinig drinkt, maak ik haar er telkens tot vervelens aan toe erop attent iets te drinken. Ik heb een soortement van rietje gemaakt zodat ze niet telkens overeind hoeft te komen.
In het ziekenhuis vallen wat dingetjes op, als je geen familie hebt, dan heb je soort van pech,of je moet duur hulp inschakelen. Er worden geen maaltijden geserveerd, de familie brengt regelmatig iets te eten mee. Voor Jabou maakte dat niet zoveel uit, die hing zo vol met infusen dat er geen behoefte was aan gewoon eten (het mocht trouwens ook niet, Jabou iets laten eten) De overeenkomst met gevangenissen is trouwens hetzelfde; voor eten en spullen ben je van anderen afhankelijk.
Die familie is soms een zegen, maar ook wel een vloek, voor je het weet zit er een vrouwtje of 6 in een klein ziekenhuis kamertje, druk in het Wolof te tetteren. Jabou doet daar niet zoveel aan mee, haar stembanden zijn vanwege het in brengen van slangetjes etc. iets aangetast. Maar echt veel rust krijgt ze niet. Soms wordt het een hele emotionele boel, begint er eentje hartverscheurend te huilen en dan doet eigenlijk zo'n beetje iedereen mee. (Aangezien ik toen aan het eind van mijn latijn was, schaam ik me niet te vertellen dat ik dan wel mee doe met snotteren)
Er is dus weinig bezoek van heren, zelfs als hun eigen vrouw daar ligt, is er weinig belangstelling voor.(Er zijn er natuurlijk best wel een paar, maar lang niet zoals bij ons in Europa) De dames hadden al wel snel door dat de operatie en uiteindelijk ook de verblijfskosten in het ziekenhuis en de talloze infusen flink in de papieren gingen lopen (uiteindelijk een bedrag van 42000 Dalassi). Ze zeiden meteen, dat maar heel weinig mannen hier, zo'n bedrag voor een operatie aan hun vrouw zouden uitgeven. En ook dat ze echt niet op een matje 's nachts naast het bed zaten om de infusen etc. te checken. Ik werd zo'n beetje tot held van de dag verklaard, terwijl ik het voor mijzelf deed, ik wou gewoon Jabou niet verliezen, geld is dan van geen belang.
Het ding dat uit Jabou's buik is gehaald is kennelijk een tumor, er wordt uitgezocht of het een kwaadaardige of goedaardige tumor is. De uitkomst van dat onderzoek hebben we over 14 dagen. Het Indiase chirurgen echtpaar is er wel gerust op en heeft meteen gevraagd of Jabou na volledig herstel voor hun wat wil koken. Wel gaf de man aan dat we slechts uurtjes verwijderd waren, van het overlijden van Jabou die woensdagavond dat we haar binnen brachten, gezien alle pus en ontstekingen in haar buik.
Geïnspireerd door vriend Erik die een dergelijk verzoek heeft gedaan (eigenlijk heeft moeten doen)(zie http://erikvdh.waarbenjij.nu/reisverslag/4492970/de-trein-is-vertrokken ) en een vriend die zei, dat nu mijn beurt maar eens zou moeten zijn om eens iets te vragen ipv. altijd anderen voort te helpen, een verzoek van mijn kant;
Graag een mogelijke bijdrage in de ziekenhuiskosten, alles is welkom. Ik heb nog nooit eerder iets dergelijks gedaan, maar er is in zo'n rap tempo een (voor mijn doen) berg geld doorheen gegaan, dat ik zeer waarschijnlijk, maanden eerder naar huis moet. Behalve dat ik dan mijn Jabou al weer heel snel moet missen (vorige keer zat er 7 maanden tussen) komt het e-learning project op het Gambia College in gevaar.
Mijn gegevens; G.L.Marskamp bankrekno: 3265.23332 (Rabobank Heerde)
Alvast bedankt voor de mogelijke stortingen; echt alles is welkom, vele kleintje maken een grote. Zelfs hier in Gambia hebben mij wat lokale dames, wat van hun eigen kleine bezit gegeven, als blijk van waardering dat ik hun zuster had laten opereren. Normaal gesproken sla ik zoiets af, maar nu hebben we het dankbaar aangenomen.
Terug op onze compound moesten alle zeilen bijgezet, huis intussen verstoft, afwas laten staan en omdat een dief een kraan op het gemeenschappelijke erf heeft gejat, is al het water afgesloten. Er is kennelijk geen geld voor een kraan, want eigenlijk moet de landlord dergelijke zaken regelen en dat neemt zijn tijd. Misschien morgen zelf maar een kraan regelen ergens. Metsje heeft al aangeven dat we ook naar Brusubi kunnen verkassen en omdat ik de toeloop van belangstellenden moeilijk kan stoppen, denk ik voorzichtig daar maar gebruik van te maken. Tot op heden heb ik gewoon Jabou's telefoon ingepikt en wat instructies richting familie en watchman gegeven.
Groeten Gerrit en Jabou
In het ziekenhuis vallen wat dingetjes op, als je geen familie hebt, dan heb je soort van pech,of je moet duur hulp inschakelen. Er worden geen maaltijden geserveerd, de familie brengt regelmatig iets te eten mee. Voor Jabou maakte dat niet zoveel uit, die hing zo vol met infusen dat er geen behoefte was aan gewoon eten (het mocht trouwens ook niet, Jabou iets laten eten) De overeenkomst met gevangenissen is trouwens hetzelfde; voor eten en spullen ben je van anderen afhankelijk.
Die familie is soms een zegen, maar ook wel een vloek, voor je het weet zit er een vrouwtje of 6 in een klein ziekenhuis kamertje, druk in het Wolof te tetteren. Jabou doet daar niet zoveel aan mee, haar stembanden zijn vanwege het in brengen van slangetjes etc. iets aangetast. Maar echt veel rust krijgt ze niet. Soms wordt het een hele emotionele boel, begint er eentje hartverscheurend te huilen en dan doet eigenlijk zo'n beetje iedereen mee. (Aangezien ik toen aan het eind van mijn latijn was, schaam ik me niet te vertellen dat ik dan wel mee doe met snotteren)
Er is dus weinig bezoek van heren, zelfs als hun eigen vrouw daar ligt, is er weinig belangstelling voor.(Er zijn er natuurlijk best wel een paar, maar lang niet zoals bij ons in Europa) De dames hadden al wel snel door dat de operatie en uiteindelijk ook de verblijfskosten in het ziekenhuis en de talloze infusen flink in de papieren gingen lopen (uiteindelijk een bedrag van 42000 Dalassi). Ze zeiden meteen, dat maar heel weinig mannen hier, zo'n bedrag voor een operatie aan hun vrouw zouden uitgeven. En ook dat ze echt niet op een matje 's nachts naast het bed zaten om de infusen etc. te checken. Ik werd zo'n beetje tot held van de dag verklaard, terwijl ik het voor mijzelf deed, ik wou gewoon Jabou niet verliezen, geld is dan van geen belang.
Het ding dat uit Jabou's buik is gehaald is kennelijk een tumor, er wordt uitgezocht of het een kwaadaardige of goedaardige tumor is. De uitkomst van dat onderzoek hebben we over 14 dagen. Het Indiase chirurgen echtpaar is er wel gerust op en heeft meteen gevraagd of Jabou na volledig herstel voor hun wat wil koken. Wel gaf de man aan dat we slechts uurtjes verwijderd waren, van het overlijden van Jabou die woensdagavond dat we haar binnen brachten, gezien alle pus en ontstekingen in haar buik.
Geïnspireerd door vriend Erik die een dergelijk verzoek heeft gedaan (eigenlijk heeft moeten doen)(zie http://erikvdh.waarbenjij.nu/reisverslag/4492970/de-trein-is-vertrokken ) en een vriend die zei, dat nu mijn beurt maar eens zou moeten zijn om eens iets te vragen ipv. altijd anderen voort te helpen, een verzoek van mijn kant;
Graag een mogelijke bijdrage in de ziekenhuiskosten, alles is welkom. Ik heb nog nooit eerder iets dergelijks gedaan, maar er is in zo'n rap tempo een (voor mijn doen) berg geld doorheen gegaan, dat ik zeer waarschijnlijk, maanden eerder naar huis moet. Behalve dat ik dan mijn Jabou al weer heel snel moet missen (vorige keer zat er 7 maanden tussen) komt het e-learning project op het Gambia College in gevaar.
Mijn gegevens; G.L.Marskamp bankrekno: 3265.23332 (Rabobank Heerde)
Alvast bedankt voor de mogelijke stortingen; echt alles is welkom, vele kleintje maken een grote. Zelfs hier in Gambia hebben mij wat lokale dames, wat van hun eigen kleine bezit gegeven, als blijk van waardering dat ik hun zuster had laten opereren. Normaal gesproken sla ik zoiets af, maar nu hebben we het dankbaar aangenomen.
Terug op onze compound moesten alle zeilen bijgezet, huis intussen verstoft, afwas laten staan en omdat een dief een kraan op het gemeenschappelijke erf heeft gejat, is al het water afgesloten. Er is kennelijk geen geld voor een kraan, want eigenlijk moet de landlord dergelijke zaken regelen en dat neemt zijn tijd. Misschien morgen zelf maar een kraan regelen ergens. Metsje heeft al aangeven dat we ook naar Brusubi kunnen verkassen en omdat ik de toeloop van belangstellenden moeilijk kan stoppen, denk ik voorzichtig daar maar gebruik van te maken. Tot op heden heb ik gewoon Jabou's telefoon ingepikt en wat instructies richting familie en watchman gegeven.
Groeten Gerrit en Jabou
-
23 April 2013 - 15:51
Esmeralda:
Jeetje gerrit dit is heftig.... ben zo blij te horen dat jabou op dit moment aansterkt. Een geluk bij een ongeluk dat zon lamlul (sorry voor mijn woordkeus) zo iets zon lieve dame aan doet. Alles is er door gaan rollen. Gelukkig hebben jullie een heel stel goede hardwerkende beschermengeltjes die jullie bescherme. Dat verdienen je echt. En je dame ook. Doe je zoveel goeds en dan al die tegenspoed dat is onbegrijpelijk.
Jammer genoeg kan ik je financieel niet 123 helpen momenteel omdat ik door een bedrijfongelukje in de ziektewet zit maar zal kaarsjes aansteken en aan jullie denken/bidden. Heel veel sterkte en hoop dat de uitslag negatief is (dat het iets goedsaardig is) wens je meisie beterschap en sterkte.
Heel veel liefs en een dikke knuffel
Esmeralda spil -
23 April 2013 - 17:16
Joop:
Wat is het toch een ramp om in Gambia ziek te worden. Sterkte en Gods zegen toegewenst bij het herstel van Jabou. -
25 April 2013 - 20:28
Hans & Maria:
Hallo Gerrit.
Het allemaal niet zo rooskleurig op dit moment, en onze bijdrage van 50 euro is onderweg.
Vaak was een belletje van mijn voldoende voor een goed advies of een bezoek aan huis.
Gerrit, wij zijn jou niet vergeten!!
Alle goeds voor jou en Jabou
Het allerbeste van Hans & Maria -
25 April 2013 - 23:25
Gerrit Marskamp:
Even een tussen door reactie op mijzelf; allemaal heel erg bedankt
voor jullie donaties,er zijn wel meer mensen die iets gedoneerd hebben
en hier niet bijstaan, allemaal bedankt.
Ik (we) zitten weer in het ziekenhuis, minstens voor deze nacht; er is ergens
een infectie opgetreden,heb haar op zich vroeg genoeg naar het ziekenhuis gebracht
maar weer volgen allerlei infusen, weer erg spannend de wond is nu voor het eerst
gaan lekken, dat was daarvoor nog dik in orde. We wachten het af
Groeten Gerrit en Jabou -
27 April 2013 - 15:23
Liz:
Get well wishes for Jabou!
From Liz and Ep -
29 April 2013 - 23:33
Maarten:
Hoi Gerrit en Jabou.
Heel veel sterkte! Onze bescheiden bijdrage is onderweg.
Ik hoop dat er voldoende binnenkomt om jullie te verder te helpen.
Groetjes, Maarten en Ineke (Apeldoorn) -
08 Mei 2013 - 19:48
JeeWee:
Heey Gerrit,
Onze bijdrage is onderweg.
We bidden voor jullie hoor!
Groetjes,
JeeWee en Sonja.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
